Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Doprawdy nie może być tak, by to co oglądamy nie było kwiatem. By to, czego pragniemy i o czym myślimy nie było księżycem.

Bagaż okazał się na taką wędrówkę za duży, przeszkadzał tylko, więc zostawiłem prawie wszystko. Wziąłem jedynie papierowe kimono, które i za przykrycie nocą może służyć, a w razie deszczu - słomianą pelerynę. Zapakowałem też kamień do rozcierania tuszu, pędzel, papier, lekarstwa i inne rzeczy niezbędne w podróży. Wszystko to, wraz z prowiantem na drogę w bambusowej tubie, zawiązałem w chustę i zarzuciłem na plecy. Poczułem wtedy, że i bez tego łydki mam słabe, a ciało pozbawione siły - ciągnął mnie ten ciężar do tyłu i zdawało się, że nie ujdę kroku... Dlaczego zawsze musimy borykać się z tyloma sprawami?

O, stary staw!
Żabka do niego skacze -
(cichy) plusk wody.

Come, see the true flowers of this pained world.