Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chwile, które najbardziej chcemy zapomnieć, z reguły są tymi, których nigdy nie zapomnimy.

Jak to się dzieje, że bardzo często ci, którzy mają najmniej, najchętniej dzielą się z innymi?

Jakże inaczej wyglądałoby nasze życie, gdybyśmy wiedzieli, jak niewiele go nam zostało.

Rzeczy, które nam łatwo przychodzą, nie cenimy tak bardzo jak tych, na które musimy ciężko zapracować.

Bez marzeń życie jest jak pustynia.

Próbujemy też złagodzić ból złością. Ale złość to nie siła. W rzeczywistości to słabość. U jej postaw leży strach. Strach przed zmierzeniem się tym, co może być prawdą.

Gdy ktoś ma depresję, to tak jakby był uwięziony w płonącym wieżowcu. Nikt nie chce wyskoczyć z okna na piętnastym piętrze, ale albo wyskoczy, albo spłonie żywcem.

Prawdziwa miłość nie polega na pożądaniu osoby, ale pragnieniu jej szczęścia – czasami nawet kosztem własnego. Prawdziwa miłość to nadzwyczajna wyrozumiałość i troska, to czynne dążenie do dobrostanu ukochanej osoby. Wszystko inne to po prostu maskowanie własnych egoistycznych pragnień.

Miłość jest jak nauka tańca. Gdy dwoje ludzi słyszy pierwsze takty muzyki, ogarnia ich pasja i mają gdzieś, czy ktoś na nich patrzy, bo pragną tylko szaleć. Tańczą niezdarnie, źle stawiają kroki i upadają, a czasami nawet tańczą do innej melodii, ale tego nie zauważają, bo tak bardzo porywa ich muzyka. Ale potem muzyka cichnie i zaczynają deptać sobie po palcach. Niektórzy myślą, że tak wygląda prawda o związku, i uciekają. Prawda jednak jest taka, że dopiero wtedy zaczyna się prawdziwa miłość. Dopiero wtedy dwoje ludzi zaczyna się uczyć swoich rytmów i tego, jak się zgrać. I jeśli wytrwają wystarczająco długo, może nawet nauczą się tańczyć z gracją.

Zbyt często przegrywamy dzisiejsze bitwy, ponieważ nadal toczymy wczorajsze walki.

Poczucia własnej wartości nie mogą nam zapewnić inni ludzie. Albo się w siebie wierzy, albo nie.

Mówią, że miłość jest ślepa, ale to nie prawda. Zauroczenie jest ślepe. Głód uczuć jest ślepy. Miłość widzi niedoskonałości- a także dużo więcej.

Prawdziwa miłość nie polega na pożądaniu osoby, ale pragnieniu jej szczęścia-czasami nawet kosztem własnego".

Niektórzy ludzie żyją po to, aby pozbawiać nadziei tych, którzy mają marzenia. Po wspięciu się na szczyt przecinają linę.

Niektórzy uwielbiają przechadzać się w butach z kolcami po marzeniach innych ludzi.

Zakochać się to dużo. Być kochaną to pełnia.

Pełne serce łatwo przekłuć, podobnie jak nadmuchany balon.

Czy to dobrze, czy źle, że nie wiemy, ile dzieli nas od spełnienia naszych marzeń?

Miłość jest jak nauka tańca, gdy dwoje ludzi słyszy pierwsze takty muzyki ogarnia ich pasja i mają gdzieś, czy ktoś na nich patrzy, bo pragną tylko szaleć. Tańczą niezdarnie, źle stawiają kroki i upadają, a czasami nawet tańczą do innej melodii, ale tego nie zauważają, bo tak bardzo porywa ich muzyka. Ale potem muzyka cichnie i zaczynają deptać sobie po palcach. [...] Dopiero wtedy dwoje ludzi zaczyna się uczyć swoich rytmów i tego, jak się zgrać. I jeśli wytrwają wystarczająco długo, może nawet nauczą się tańczyć z gracją.

Czasami powód, dla którego zamykamy swoją przeszłość w klatce, staje się zrozumiały, dopiero gdy wypuścimy tę przeszłość na zewnątrz.

Nic, co robimy z radością, nie idzie na darmo.

Książki to dużo więcej niż tylko papier, klej i farba drukarska. To coś więcej niż cyfrowe wydruki. To iskry. Iskry, które wzniecają pożary. Iskry, które wzniecają rewolucje. Każda ważna rewolucja zaczęła się od książki. Każda wielka rewolucja religijna zaczęła się od książki. Miliardy ludzi wybierały określoną drogę życiową z powodu książki. Każda rewolucja polityczna zaczęła się od książki. Każda rewolucja kulturalna i społeczna zaczęła się od książki.

Istnieją ludzie, których nigdy nie poznaliśmy osobiście, a mimo to są nam bliżsi niż ci, z którymi stykamy się na co dzień.

Najlepszym sprawdzianem naszego uczucia jest sposób, w jaki reagujemy na to, co znamy.

Przed niektórymi porażkami nie jesteśmy w stanie uciec.

- Przykro mi, miłość to demolka.
- To po co piszemy romanse? - Zachlipałam.
- Bo ktoś musi to sprzątać.

Prawdziwa miłość nie polega na pożądaniu osoby, ale pragnieniu jej szczęścia - czasami nawet kosztem własnego.

Ludzie wyrażają sądy i opinie na temat samobójstw i depresji w oparciu o własne doświadczenia, ale to tak, jak opisywać powierzchnię Marsa, nigdy tam nie będąc.

Prawda wyzwala nie tylko z kajdan, w które zakuli nas inni, ale - znacznie częściej - z tych, które sami sobie założyliśmy.

Śmierć jest jak znak interpunkcyjny na końcu zdania. Tylko od nas zależy, czy będzie to kropka, czy wykrzyknik.