Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Literatura jest najlepszą zabawką, jaką wymyślono, żeby drwić z ludzi.

Minuta pojednania więcej znaczy niż całe życie przyjaźni.

Prawdopodobnie nie powiedziałbym wszystkiego, o czym myślę, ale na pewno przemyślałbym wszystko, co powiedziałem.

Co mnie najbardziej martwi to cały ten czas, który straciliśmy.

Życie nie jest tym, co człowiek przeżył, ale tym, co i jak zapamiętał.

Plemiona skazane na sto lat samotności nie mają już drugiej szansy na ziemi.

To już byłby koniec tego zasranego świata - powiedział wtedy - gdyby ludzie podróżowali pierwszą klasą, a literatura wagonem bagażowym.

Sekretem dobrej starości jest nie co innego, tylko szczery pakt z samotnością.

Czas także ulega potknięciom i wypadkom i dlatego może się rozbić, i zostawić w jednym pokoju ułamek swojej wieczności.

Człowiek nie należy do żadnej ziemi, dopóki nie ma w niej nikogo ze swoich zmarłych.

Nigdy nie mógł pojąć sensu walki pomiędzy przeciwnikami, którzy zgadzają się co do zasad.

Na bok krowy, bo życie jest krótkie!

Jeżeli ludzie uwierzyli słowom Pisma Świętego - odpowiedziała Fernanda - nie widzę, czemu mieliby nie wierzyć moim.

niech pamiętają zawsze, że przeszłość jest kłamstwem, że pamięć nie zna dróg powrotu, ze cała dawna wiosna jest nie do odzyskania i że najbardziej płomienna i uparta miłość, jest tylko prawdą efemeryczną...

Mówię, że ty jesteś z tych, co z własnym gównem obchodzą się jak z relikwią. Amaranta

Pomyśl, co z głupiec z niego - powiedziała do Amaranty. - Mówi, że umiera z mego powodu, zupełnie jakbym była chorobą.

Piękna Remedios

Umrzeć jest o wiele trudniej, niż to sobie człowiek wyobraża.

czas nie mija, lecz kręci się w kółko.

Przedmioty mają własne życie [...] trzeba tylko obudzić w nich duszę" str. 8

Gaston nie tylko był gwałtownym kochankiem o niewyczerpalnej wyobraźni i wiedzy, ale także prawdopodobnie pierwszym w dziejach ludzkości człowiekiem, który dokonał przymusowego lądowania i omal się przy tym nie zabił, razem ze swoja narzeczoną, tylko po to, żeby kochać się z nią na łące fiołków

Człowiek nie należy do żadnej ziemi, póki nie ma w niej nikogo ze swych zmarłych.

potem przebiegał w pamięci różne zdarzenia rozproszone po drogach przeszłości, ale bez żadnych refleksji czy wniosków, ponieważ nie mogąc zająć myśli czymś innym, nauczył się myśleć obojętnie i na zimno, tak by wspomnienia, których nie mógł uniknąć, nie zraniły w nim żadnego z uczuć...

A niech sobie gadają, my wiemy, że to nieprawda.

(...) posiadała niezwykle rzadką zaletę istnienia tylko w odpowiednich po temu momentach.

Pierwszy z rodu jest przywiązany do drzewa, a ostatniego zjadają mrówki.

Któregoś popołudnia ojciec Nicanor przyniósł pod kasztan szachownicę i pudełko z pionkami, by zaprosić Josego Arcadia Buendię na partię warcabów. Ten jednak odmówił, gdyż jak stwierdził, nigdy nie mógł pojąć sensu walki pomiędzy dwoma przeciwnikami, którzy zgadzają się co do zasad.

(...)nie umiera się wtedy, kiedy trzeba, ale kiedy można to zrobić.

... i jeszcze raz spojrzał w twarz swojej żałosnej samotności.

Musiał zorganizować trzydzieści dwie wojny, musiał pogwałcić wszystkie swoje pakty ze śmiercią i tarzać się jak wieprz w gnojowisku sławy, aby odkryć, prawie z czterdziestoletnim opóźnieniem, przywileje życia prostego.

...niech pamiętają zawsze, że przeszłość jest kłamstwem, że pamięć nie zna dróg powrotu, że cała dawna wiosna jest nie do odzyskania i że najbardziej płomienna i uparta miłość jest tylko prawda efemeryczną.