Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ludzie, których powinniśmy znać najlepiej, okazują się obcy, a ci niemal obcy nagle stają się jak rodzina.

Lira wciąż nie rozumiała, co czyniło ludzi tak różnymi od replik, nigdy nie była w stanie tego pojąć. Ona także miała marzenia. Kiedyś chciała nauczyć się czytać. Bywała głodna, zmarznięta i zmęczona, chciała jeść i spać. Ale nigdy nie zrobiła nikomu krzywdy, żeby dostać to, czego chciała.
Czy to sprawiało, że była czymś gorszym od ludzi?

Nikt nie rodził się potworem , nie czyniły tego okoliczności ani los. Potwory chciały być potworami. Tylko takie narodziny były przerażające i one ciągle, każdego dnia, zdarzały się na nowo.

Jeśli byli tak świetni w wymyślaniu różnych historii, czy mogła kiedykolwiek mieć pewność, że mówią prawdę?

Potwory - tak nas nazywają. Demony.
Czasami w bezsenne noce zastanawiam się, czy nie mają racji.

- Co to znaczy "kochać"?
(...)
- To znaczy... - Nie wiedziała. - To chyba znaczy, że ktoś lub coś jest dla ciebie ważne.
(...)
- Co trzeba zrobić, żeby ktoś cię pokochał? - zapytał po chwili. Jego głos był cichy i senny.
- Nie wiem.

Frankenstein był n a u k o w c e m. W oryginalnej opowieści, w jej prawdziwej wersji, to on stworzył potwora.

Lira zauważyła napis na desce "byłem tu". Wcale się nie zdziwiła. W tak dużym świecie pewnie łatwo się zgubić, więc trzeba sobie pisać przypomnienia.

Zakochała się w czytaniu (...). Kiedy czytała, miała wrażenie, że w jej głowie jedno po drugim otwierają się małe okienka, zalewając ja światłem, świeżym powietrzem i wyobrażeniami innych miejsc, innego życia, po prostu inności.

Zastanawiała się, czy właśnie tak postrzegali ją rodzice: jako istotę po części nie z tego świata, zawieszoną gdzieś między tym życiem a następnym.

.... był to człowiek twardy i bezduszny, ktoś z kogo wydrążono wszystkie ludzkie uczucia.