Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Antonio przekonał się, że nie ma nic bardziej brutalnego jak dźgnięcie drugiego człowieka bagnetem, i po zadaniu tego ciosu poczuł, że w nim samym coś umarło.
(...)Antonio uprzytomniał sobie, jak wielką rolę odgrywa w tym wszystkim przypadek. Po raz pierwszy od dnia, gdy został żołnierzem, poczuł się jak pionek na szachownicy. Poświęcano ludzkie życie pod wpływem kaprysu jednego człowieka, którego większość z nich nigdy nie pozna.

,, - Możemy tylko marzyć, czy mamy po prostu cieszyć się chwilą?
- Nigdy nie jest źle cieszyć się chwilą.

W następnych miesiącach przekonałem się, że próbując o czymś zapomnieć, człowiek sprawia tylko, że wspomnienia stają się bardziej wyraziste.

Zamiast żałować, że szczęście trwało tak krótko, cieszyła się, że ją musnęło. Szkoda, że miłość nie zawsze jest taka bezbolesna...

Zaczynam wtedy sobą gardzić, bo dociera do mnie, że inni mają problemy o wiele poważniejsze od moich. Moje były emocjonalnej natury, ale przynajmniej mam co jeść.

Serca przypominają porcelanowe bibeloty. Jeśli któraś się stłukła, można ją było skleić, ale bez względu na to, jak dobrze się to zrobiło, zawsze zostawały widoczne rysy.

Gniew. Furia. Wściekłość. Te słowa nawet w przybliżeniu nie oddają tego, co czułem. To tylko słowa, puste słowa.

Dla niektórych kobiet ciąża jest okresem dobrego
zdrowia i radosnego oczekiwania, jednak dla Anny
Vandoulakis okazała się czasem przygnębienia i mdłości.

Kiedy zaczęły się tańce, zniknęła mu z oczu, ale od czasu do czasu zauważał mignięcie czerwieni. Gdy wielki krąg się obrócił, Andreas wyraźniej zobaczył jej twarz. Wydawała się urzeczona, porwana przez ducha tańca.

- Nie mogę bez ciebie żyć – powiedziała tak cicho, że ledwie usłyszał.
– Nie musisz, agápi mou – szepnął.

Mały chłopiec, który jest ubrany jak mężczyzna, patrzy na mężczyznę, który płacze jak mały chłopiec.

Któż inny jak nie babcia pozwala nam uwierzyć, że wystarczy odrobina życiowej mądrości, cierpliwości i solidna porcja domowego jedzenia, by rozwiązać niemal wszystkie kłopoty.

Konsekwencje są jak kręgi, które nigdy nie przestają się rozchodzić.

Brutalna zbrodnia przypomina kamień, który wpada do sadzawki. Jej konsekwencje są jak kręgi, które nigdy nie przestają się rozchodzić.

Przesłuchujący i przesłuchiwani interesują się sobą w podobnym stopniu. "Studiują was równie uważnie, jak wy studiujecie ich, a często nawet uważniej, ponieważ mają więcej do stracenia", mówiła swoim studentom na zajęciach dotyczących przesłuchań.