Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czasami człowiek potrzebuje choćby i drobiazgów.

Pamiętam, że tata powiedział kiedyś, iż człowiek może niekiedy stać się częścią cudzego życia, będąc po prostu świadkiem zupełnie nieistotnych dla niego wydarzeń.

Nigdy nie zrozumiem, jak to się dzieje, że niektóre wydarzenia wnikają nam głęboko pod skórę i przeobrażają nas w innych ludzi. Czasami są to naprawdę poważne sytuacje (...). Ale bywają też i drobne, w rodzaju spotkania z zapłakaną nieznajomą. Zaczynam podejrzewać, że w pewnym stopniu ludzi zmieniają wszystkie przeżycia.

O tym, czy ktoś jest rodziną, decyduje nie tylko krew.

W miarę dorastania uświadamiam sobie, że domy rodzin z mamami pachną z reguły bardziej przyjemnie.

Niektórzy ludzie z pozoru wydają się zupełnie nieszkodliwi, a w rzeczywistości tylko czekają, by wybuchnąć, i jeśli człowiek zanadto się do kogoś takiego zbliży, może się boleśnie sparzyć.

Nikt nie lubi przyznawać, że rozmawia o ludziach za ich plecami. Tego się po prostu nie robi.

Nie pytam, skąd się tu wzięła, czy jest mężatką ani co zamierza zrobić z dzieckiem. Przez chwilę żałuję, że nie jestem Jackiem. On zawsze potrafi dostrzec cienkie jak pajęczyna, niewidzialne nitki, jakie niekiedy łączą ludzi. Są tak delikatne, że prawie nikt ich nie zauważa - dlatego większość po prostu odchodzi, rusza swoją drogą i nieświadomie je zrywa.

- Prawda, od tego przecież wszyscy jesteśmy - zauważa Jack. - Ratujemy jedni drugich.

Dobrze wychowana, przyzwoita rzeka nie powinna występować z brzegów. To równie przykre jak zdrada przyjaciela. (...) Masuję się po brzuchu i myślę o tym, że nie mam pojęcia o takich sprawach jak dzieci, powodzie i wszystkie inne rzeczy, za pomocą których świat zdradza ludzi.

Im mapy starsze, tym więcej noszą na sobie historii.

Dla mężczyzn, którzy nie ufają nikomu poza morzem, mapy stanowią odpowiednik pamiętników.