Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nieświadomość jest słodka. Wiedza to często odpowiedzialność, której nikt nie chce.

Kiedy byłam mała, zawsze uważałam, że aby uciec, trzeba wstać i zacząć biec, jak robią dzieci w filmach. Nienawistny krzyk, trzaśnięcie drzwiami, potem bieg. Dowiedziałam się jednak, że wielu ludzi ucieka, choć nigdzie się nie rusza.

Słyszałam kiedyś, że aby być odważnym, trzeba na każdym kroku czuć w sobie strach. Odwaga nie przejmuje kontroli, walczy i zmaga się z każdym wypowiedzianym słowem i poczynionym krokiem. To walka o to, czy pozwolić jej nami zawładnąć. Potrzeba odwagi, żeby pokonać strach, ale przeraźliwy strach jest konieczny, żeby być odważnym.

Na błędach można się uczyć. Jeśli nigdy nie popełnisz błędu, to nigdy nie zmądrzejesz. [...] Im więcej błędów się popełni, tym więcej się o sobie dowie.

Uśmiecham się po raz pierwszy od prawie tygodnia. Kiedy ponosi się tak ogromne klęski, zwycięstwa zdają się małe. Lecz mimo wszystko są. Trzeba tylko umieć je rozpoznać, małe źródełka światła i nadziei ukryte w ciemności.

Żyjemy na tym samym świecie, ale nie w tym samym świecie.

Nigdy nie ufaj człowiekowi, który w cudzym domu siada u szczytu stołu.

Mam zwyczaj poprawiać czyjeś błędy gramatyczne albo recytować słownikowe definicje, jednak się nie wymądrzam. Nie czuję się lepsza od innych. W taki sposób po prostu wyrażam siebie.

Chcą, żebym skłamała. Chcą, żebym powiedziała, że to, co zrobiłam, było pomyłką. A przecież już samo kłamstwo jest oznaką skazy. Żeby odzyskać wolność, muszę zrobić coś, co jest moralnie skażone. To nie ma sensu. To nielogiczne.

Jeśli nie jesteś w stanie rozwiązać danego problemu, na pewno istnieje łatwiejszy, któremu dasz radę: znajdź go.

(...) czasem trudno jest mieć takiego tatę, ale taki ci się trafił. Najważniejsze, że on cię bardzo kocha. I jest jedną z osób, która cię stworzyła, co czyni z niego geniusza.

Nigdy, nie wiadomo, jacy naprawdę są ludzie, którzy nas otaczają [...], co skrywają ci, których uważasz za równych sobie.

To, co się o mnie mówi, nie ma znaczenia. Nie jestem w stanie tego kontrolować, a na pewno nie mogę tego zmienić.

To, co się o mnie mówi, nie ma znaczenia. Nie muszę tego słuchać. Nie jestem w stanie tego kontrolować, a na pewno nie mogę tego zmienić.