Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Szkoła, praca, organizacje obywatelskie i systemy polityczne nie pozwalają ludziom robić wszystkiego, co naprawdę potrafią. (...) ludzka zdolność do współpracy jest o wiele większa i bardziej złożona niż to, na co pozwalają instytucje.

Wspólny projekt rodzi wzajemny szacunek.

W książce Learning to Labor brytyjski socjolog Paul Willis pokazywał, że nastoletnie osoby z klasy robotniczej sabotowała własne postępy szkolne z obawy, że ,,pofruną za wysoko" tracąc przy okazji więzi ze swymi rówieśnikami i wspólnotą. Osobiste zdolności to zatem miecz obosieczny: korzystanie z nich pozwala na samorealizacje, ale za cene rozstania ze światem, w którym człowiek wyrasta. Owo rozstanie może nam przy tym odbierać poczucie, że osiągnęliśmy coś istotnego.

W książce Learning to Labor brytyjski socjolog Paul Willis pokazywał, że nastoletnie osoby z klasy robotniczej sabotowała własne postępy szkolne z obawy, że ,,pofruną za wysoko" tracąc przy okazji więzi ze swymi rówieśnikami i wspólnotą. Osobiste zdolności to zatem miecz obosieczny: korzystanie z nich pozwala na samorealizacje, ale za cene rozstania ze światem, w którym człowiek wyrasta. Owo rozstanie może nam przy tym odbierać poczucie, że osiągnęliśmy coś istotnego.

Świadome uczenie się jest możliwe wtedy, gdy osoba aktywnie szuka kłopotów.

(...) podejście deterministyczne jest nietrafne z naukowego punktu widzenia, gdyż w naturze nic nie jest nigdy ustanowione raz na zawsze.

McClelland twierdził, że każdy człowiek ma motywację do osiągania celów, każdy pragnie porządnie wykonywać stojące przed nim zadania. Co więcej, utrzymywał, że pragnienie to kieruje wszystkimi naszymi racjonalnymi i poznawczymi działaniami - twierdzenie bardzo radykalne, gdyż zakłada, że wiara w siebie poprzedza zdolność do uczenia się, i odwraca tym samym słynną maksymę Kartezjusza, nadając jej brzmienie sum ergo cogito.