Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdzie jest ukryta miłość, w jakim szklanym naczyniu? W dzbanku, z którego nalewa się obficie, w starożytnej szklance z czasów socjalizmu, co parzy ręce metalową obudową, w kieliszku do wódki, szybko napełniającym i szybko pustym. No, gdzie się chowa.

... a wtedy wkracza wrzesień, ma granatowe oczy i senny uśmiech, Mona Lisa dwunastu miesięcy.

Mam czterdzieści lat i dzieci urodziłam tylko w wierszach.

Jeżeli mylą cię już nawet z imienia, nie łudź się, że twoje życie pozostanie całością. Rozbijesz się wkrótce na odrębne części, które będą opowiadać zupełnie inne historie,choć może tym samym ludziom.

Morze symbolizuje kocioł z sennymi marzeniami. Jest ogromne, sine i zupełnie nieprzewidywalne. Dla tych, co nad nim stoją, ma jedynie początek, końca nie zobaczymy, dopóki nie przeprawimy się na drugą stronę. Morze jest silne i lubi silnych - tych, którzy potrafią być spokojni jak ono i wzburzeni jak ono. Tych, którzy potrafią wybrać odpowiednio moment, w jakim należy być spokojnym lub wzburzonym. Morze jest trudne swym pięknem i zarazem tak banalne, że nie warto go malować. Zresztą, spróbuj oddać jego syrenią energię - utoniesz w kiczu tandetnych obrazków.
Morze nie umie mówić, ale odpowie ci na wszystkie pytania, które ciśniesz mu w fale wślizgujące się w brzeg. Jeśli go posłuchasz, usłyszysz własny głos z odległej rybackiej miejscowości.

Zmora przyłazi w nocy, siada na mnie, mości się swoim chudym dupskiem. Wysoka, niezbyt ładna, nic nie mówi, niczego nie chce, mocnym uściskiem odcina mi tylko oddech, dłubie pazurem w płucach, podczas gdy ja duszę się pod spodem jak zrazy w sosie.

Wchodzę tam i trochę się rodzę, a trochę najpierw umieram.

- A z jakimi problemami sobie pani dotychczas radziła w życiu osobistym?
Czy ktoś w ogóle zakłada, że sobie z czymś radziłam?

To nie jest tak, że wszystkie rzeczy się kończą. Czas płynie i zamyka niektóre bramy, mnie na przykład zamknął ich już bardzo dużo. Zostawia jednak coś na oścież otwartego, co się nie daje przesłonić żadną barwą, nawet czarną. Można utkać sobie jakieś drzwi, jest to zresztą zupełnie proste, ale historia zawsze będzie miękka jak zasłona i przemknie się pod spodem albo przez dziurę.