cytaty z książek autora "Daniel Kehlmann"
Człowiek ma na tym świecie inne zadania, niż tylko tak sobie istnieć. Samo życie nie wypełnia egzystencji treścią.
W drodze powrotnej zadawał sobie pytanie, czy nadejdzie taki dzień, kiedy ludzie we wzajemnym obcowaniu obejdą się bez kłamstw.
Miłość - w gruncie rzeczy nigdy za dobrze nie wiedziałem, cóż to słowo znaczy poza kloaką kiczu.
(...) badacz nic nie stwarza, nic nie wynajduje, nie pozyskuje ziemi, nie zbiera owoców, nie sieje ani żnie, a inni, którzy idą za nim, wiedzą coraz więcej i więcej, póki wszystko z powrotem nie przepadnie.
Scientia Nova wzięła początek z magii, której okruch przylgnął do niej na zawsze.
Zmiany pogody i pór roku stanowią o urodzie tych szerokości geograficznych, powiedział Humboldt. Bogactwu flory tropikalnej Europa przeciwstawia coroczne widowisko, jakim jest całe budzące się na nowo stworzenie.
Wspomnienie jest czyms dziwnym: przychodzi i nie odchodzi jak chce, lecz mozna je rozpalic i znowu zgasic jak trociny pelne zywicy.
Rozum nic nie kształtuje i mało rozumie. Przestrzeń zakrzywia się,a czas rozciąga. Kto kreśli prostą coraz dalej i dalej, dotrze kiedyś do jej punktu wyjścia...Pokazał na nisko stojące słońce za oknem. Nawet promienie tej gwiazdy, która się wypala, nie docierają tu po liniach prostych. Od biedy możliwa jest rachuba świata, to jednak bynajmniej nie znaczy, że cokolwiek da się zrozumieć.
Nikomu nic nie jest przeznaczone (...). Człowiek tylko tak udaje, z własnego wyboru, aż wreszcie sam w swoje przeznaczenie uwierzy. I jak często robi to wbrew sobie, jaki straszny zadaje sobie gwałt.