cytaty z książek autora "Irena Zarzycka"
Kochanie, to jak krzew tarniny: kwiaty, słodycz, woń, ciernie i krople krwi.
Kradzione szczęście mści się prędzej czy później,zostawiając tylko posmak goryczy
Ogromnie zazdroszczę artystom. Oni są szczęśliwi! Mogą tworzyć. Są równi bogom.
A ja wiem swoje: czasu nie wolno zabijać, czas trzeba kochać.
Każde rozstanie owiane jest melancholią, bo mimo woli myśli się, że to, co odchodzi, nie powraca już, ale (...) wtedy trzeba zacząć już nasłuchiwać kroków tego, co idzie ku nam...
- Tereniu, czy pieniądze dają szczęście?
- Szczęście nie, ale foremkę na szczęście.
Mężczyzna nigdy nie rezygnuje, czeka tylko odpowiedniego momentu.
Jeśli Bóg stworzył drzewa i kwiaty, i gwiazdy dla rozkoszy człowieka, to i człowiek musi coś z siebie dawać otoczeniu. Zapomnij o sobie, ale bądź radosna, bądź piękna dla drugich. Życie jest takie krótkie.
Każdemu się zdaje, że jest nieszczęśliwy, a jest po prostu ślepy. Jeżeli na jednej ścieżce masz pod nogami kamienie, zejdź na drugą.
Dzionki mojego życia kwitną tak jak kwiaty i jak kwiaty, więdnące, strącają swe puchy, rozpływając się w nicość pachnącym oddechem. Żegna je, jak witałam, pogodnym uśmiechem, bo na dnie serca chowam pachnące okruchy dzionków życia mojego, co kwitną jak kwiaty.
- Jak to źle, że wszyscy nie mogą ciągle, ciągle być razem.
- To jest dobrze. Nie znaliby smutku i nie wiedzieliby, jak przyjemnie jest czekać.
Zepsuć można dziecko, ale nie dorosłego człowieka. Chyba że na dnie duszy nosi w sobie to zepsucie, a wtedy okoliczności pomagają mu tylko do ich uzewnętrznienia.
A gdyby ci się nie powiodło, nic to, nos do góry i do tego samego od początku, aż do zwycięstwa. Walka o triumf jest rozkoszą życia.
W mej duszy rozrosło się już potężne drzewo tęsknoty i szumi... szumi!
- Wolałbym osobiście, żebyś umiała kochać, ale pod tym względem jesteś rybą.
- Poczekam na rybaka, który mnie złowi.
- Od jutra wstępuję na specjalne kursy rybołówstwa.
Grzebykiem swej fantazji przędzę marzeń czeszę i co dzień jestem nowa i codziennie inna.