Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Kiedy spotykamy kogoś, kto tak samo jak my kocha naszą niezależność i naszą potrzebę samotności, i tak samo tego dla nas pragnie, wtedy odkrywamy, że póki ta szczególna osoba jest przy nas, te rzeczy już tak bardzo się nie liczą. - Uśmiechnęła się delikatnie. - Jest w tym szczypta ironii, czyż nie?

Zasady ustanowiono po to, żeby ocenić ich zasadność, kiedy serce podpowiada co innego

[...] samotne życie [...] równa się bezpieczne życie. Nikt cię nie skrzywdzi ani nie rozczaruje, jeśli nikomu nie pozwolisz za bardzo się zbliżyć.

Zawsze musi panować równowaga. Nigdy nie powinno być wszystko albo nic.

Zawsze musi panować równowaga. Nigdy nie powinno być wszystko albo nic. [...] Nie należy wyrzekać się siebie żeby kogoś zadowolić. To zły wybór.

Samotne przebywanie nie równa się samotności.

Samotne przebywanie nie równa się samotności. Prawdę mówiąc, Maggie już dawno temu uświadomiła sobie, że kojarzy bycie samą z poczuciem bezpieczeństwa. Taki pogląd chronił ją w dzieciństwie, w czasie małżeństwa i rozwodu, i nadal kierował jej życiem osobistym.

- Problem w tym, że przywykłam do samotności. Lubię planować, nie czekając na czyjąś aprobatę. - W myślach dodała, że samotne życie dla niej równa się bezpieczne życie. Nikt cię nie skrzywdzi ani nie rozczaruje, jeśli nikomu nie pozwolisz za bardzo się zbliżyć. Irytowało ją, że tęskni za Benjaminem Plattem. Uważała to za słabość, za objaw bezbronności. - Czy to niezależność? - spytała w zadumie. - Czy egoizm?
- Zawsze musi panować równowaga. Nigdy nie powinno być wszystko albo nic. (…) Nie należy wyrzekać się siebie, żeby kogoś zadowolić. To zły wybór.