Jesteśmy społecznością, która kocha książki

[sójki] Ledwo uleciały kawałeczek poza baby Saby ogródeczek, aż tu patrzą, las stoi, a na leśnym zrębie dąb przy dębie.
- Zatrzymajmy się tu trochę [...]
I... frr, sfrunęły wraz z krasnalem na leśny zrąb, gdzie rósł koło dębu dąb. Tam, jak się sójki rozsiadły, jak się żołędzi najdły, to im się i podróży odechciało [...].
[wróbel do Hałabały]
- Cier, cier, cier, toć to wiedzą we wsi małe dzieci, że sójka za morze nigdy nie poleci. Tylko tak się wybiera bez końca. Lecz niech krasnal nie żałuje zamorskiego słońca. Ja mam swoją wróblową zasadę, że z kraju nigdy i nigdzie nie jadę. Toć i u nas ładnie, gdy śnieżny puszek spadnie, gdy na pola, lasy, chatki pospadają białe płatki. A choć w dziób szczypie zima, lecz się jakoś ją przetrzyma.