Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sonnebruch: Jak pan myśli: czy wolno narażać człowieka dla ratowania innego człowieka?(...)
Joachim: Wolno, a czasem nawet trzeba. Wolno, jeżeli chodzi o rzeczy większe niż życie człowieka.

Dla niemieckiego człowieka sumieniem jest drugi niemiecki człowiek, to sobie zapamiętaj.

Zbrodnia, mój kochany, to tylko nagłe podsumowanie tego, co już nieznacznie robimy codziennie...

Zdaje mi się, że w całym naszym życiu chodzi tylko o jedno z dwojga: żeby coś m i e ć albo kimś b y ć.

(...) człowiek jest najwyższą wartością!(...) nikt, słyszy pan, nikt nie ma prawa gubić drugiego człowieka, narażać go, skazywać na cierpienie!

Wszyscy się tutaj sobie podobamy. Prawda, panowie? Trochę mniej, trochę więcej, stosownie do stopnia w hierarchii.

-Prawdę mówiąc, trochę się boję...
-Czego, mój stary?
-Czy będę miał odwagę wszystko zaczynac od nowa. Nie jesteśmy już tymi samymi ludźmi, których zamknięto za drutami przeszło pięc lat temu. A świat na pewno zmienił się jeszcze bardziej niż my.

Od lat sam siebie skazałem na śmierć pewniejsza niż życie- żeby walczyć!

Teraz wojna, nie ma dobrych ludzi, rozumiesz?

Joasia
A widzi pan! (po chwili) Mówią, że ci, co go zabili, chcą naprawić świat.
Narrator
Pewnie chcą. Ale bombami go nie naprawią.
Joasia
Ja też tak myślę. A jednak niejeden z nich za to ginie. Grzebią ich potajemnie, mało kto wie, gdzie leżą. Dlatego złożę moją różę tutaj. Złożę ją p r z e c i w tym wspaniałym wieńcom.