Wydawało się, że oboje macie jedną z tych chwil „mądrej rozmowy”. Wolałem nie przeszkadzać.
– To rozsądne, bo twoja głupota bywa zaraźliwa.

-Radzę, żebyś nigdy nie prosił jej o podanie mleka - dodał Wayne tak cicho, że tylko Waxillium go słyszał. - Wtedy, w imię starannego wykonania zadania, najpierw rzuci w ciebie krową.

Prawdziwie wielkim człowiekiem jest ten, który umie odłożyć na bok sprawy ważne, by zająć się tymi niezbędnymi.

Najlepsze przedstawienia to te, których nie da się powtórzyć.

Najwięksi z ludzi mogą zostać pokonani przez najprostsze rzeczy.

Przesada, nawet w czymś dobrym, może się okazać niszczycielska.

- Na szczęście, ja mogę zmieniać kapelusze - powiedział Wayne z akcentem sprzedawcy precli - a pan, psze pana, utknął z tą facjatą.

Kiedy człowiek wyciąga laskę pojedynkową, należy odpowiedzieć tym samym - a w najgorszym wypadku wyjąć nóż. Próba zastrzelenia Wayne'a była jak przyniesienie kości na rozgrywkę w karty. Ten świat upadał.

- Wiesz, dziwaczna z was para.
- Staramy się.

- Waxillium Świtostrzelny? - spytał Wayne, unosząc lekko powieki. (...)
- Przepraszam. Tak nazywają go w źródłach.
- Tak powinni nazywać mnie - sprzeciwił się Wayne. - To ja lubię sobie strzelić o poranku whiskey.

Czasem problemem nie jest znalezienie rozwiązania, tylko zadecydowanie, co się wydarzyło naprawdę, a co jest czystą fantazją.

Dlaczego jest tak - odezwała się ze złością Marasi - że małoduszni ludzie muszą niszczyć to, o czym wiedzą, że jest od nich lepsze?

Zabawne, jak szybko przestaje się być łotrem i łajdakiem, jeśli ktoś potrzebuje pomocy.

Każde życie jest przedstawieniem (...)
Ale nie jesteśmy aktorami. Jesteśmy marionetkami.

(...)służę czemuś lepszemu. Esencji prawa, ale zmieszanej z prawdziwą sprawiedliwością. To stop, Wax. Najlepsze części złączone w jedno (...)