Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W tym roku świat wyłysiał w dwie niedziele.

Mówią, że stajemy się dorośli, gdy dostrzegamy w sobie brzemię pokoleń, łykowate pęta, które nie pozwalają już wyzbytym wstydu wyzwolić się z gestów naszych dziadków; gdy stajemy się tego w pełni świadomi.

Właśnie wtedy gdy siedziałem na ganku na niskim taborecie, pochylony nad wiaderkiem, do którego strącałem kciukiem obierki kartofli, po raz pierwszy zobaczyłem w dziadku nieznaną mi postać. Przemknął w otwartych drzwiach inaczej niż zwykle - wartkim, płochliwym krokiem - wpatrzony gdzieś daleko poza sad, cały obryzgany krwią.

Na początku było Prawo. U was mówią: Słowo, a przecież by mogło zaistnieć Słowo, poprzedzić je musi Prawo, które jako myśl, Słowo do życia powołuje.