Jesteśmy społecznością, która kocha książki

I to było właśnie cudowne. Że niczego nie można być pewnym. Że za rogiem może na nas czekać coś, na co nie liczymy, czego się nie spodziewamy i w co nie wierzymy.

Przepis na szczęście bardzo prosty: Bądź zadowolona - z siebie, ludzi, słońca, zapachu kawy z cynamonem. Z czego tylko się da. Znajdź powód.

Należy żyć tak, żeby dzięki nam zrobiło się w życiu lepiej, ładniej. I jeszcze - trzeba się nauczyć cieszyć drobiazgami, ładnym przedmiotem, chwilą spokoju, zapachem lasu u tym, co przyniesie kolejny dzień.

Stare jest lepsze niż nowe. Świat był lepszy za czasów naszych babć, kiedy łóżka przykrywano takimi kapami, kiedy mieszkało się w takich ceglanych domach, a ciemność rozpraszały tandente, plastikowe lampki. Albo w ogóle nic jej nie rozpraszało.

Nie trzeba siebie karać. Jeśli zrobisz coś złego, zło do ciebie wróci, to się po prostu stanie, nie musisz mu w tym pomagać. A dla siebie samej musisz być dobra. Łagodna i cierpliwa. Najpierw ty, żeby potem inni byli dobrzy. I żeby życie było dla ciebie dobre.

Płacz łatwiej zrozumieć, nawet jeśli trudniej się go słucha.

Zabroniła o tym mówić i z tego też obłęd, bo człowiek musi mówić. Jeśli czegoś nie nazwiesz, to to wcale nie znika, nie wierz w to, przeciwnie, to narasta i zaczyna ci wyłazić wszystkimi otworami.

w realu, jak to się mówi, trzeba kogoś mieć. Albo coś. Coś albo kogoś do kochania, do wiary, do nadania sensu.

Przelotnie pomyślałem o tym, jak powrót na wieś ustawia mi zawsze właściwą optykę – dopiero stąd, zza tego prostego drewnianego stołu widać było wyraźnie, co jest śmieszne i gówno warte, gdzie zaczyna się skurwysyństwo, gdzie dziecinada, czego nie należy robić.