Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gniew niewieści to rzecz straszliwa i niechaj każdy go się strzeże! Kędy kobieta najwięcej kochała, tam też mścić się będzie najokrutniej. Miłość kobiet przychodzi szybko i szybko też przychodzi ich nienawiść; a nieprzyjaźń, skoro raz przyjdzie, dłużej trwa aniżeli przyjaźń. Umieją powściągać miłość, ale nie nienawiść.

Szaleństwo to nie odwaga.

Kochankowie nie mogli żyć ani umrzeć jedno bez drugiego. W rozłączeniu nie było to życie ani śmierć, ale życie, i śmierć zarazem.

Kto żyje w męczarni, jest jakby umarły.

wielu bowiem ludzi nie wie, iż tego, co jest w mocy czarnoksiężników, serce ludzkie może też dokonać siłą miłości i odwagi

- (...) Cóż znaczy dźwięk głosu? Dźwięk serca winnaś była usłyszeć.

Bracie - rzekł Tristan - dobrze to powiadają: serce człowieka więcej warte niż złoto całej krainy.

Ciało ostaje tu, ty masz moje serce.

Miły mój, gdybym wiedziała, żeś zginął, nie przeżyłabym tego. Niech Bóg nam przyzwoli, przyjacielu mój, albo iżbym cię uleczyła, albo byśmy pomarli oboje w tej samej męce.

Miły, zamknij ramiona i obłap mnie tak ciasno, iżby w tym uścisku serca nasze rozpękły się i dusze uleciały! Zabierz mnie w kraj szczęśliwy, o którym niegdyś mówiłeś, w kraj, skąd nikt nie wraca, gdzie najwyborniejsi śpiewacy śpiewają pieśni bez końca. Zabierz mnie!

Bóg miłuje dobrych śpiewaków. Głosy ich i głos lutni przenikają serca ludzi, budzą drogie wspomnienia i dają zapomnieć nie jedną żałość i niejedną przewinę.

Ire de femme est a duter,
Mult s'en deit bien chascuns garder.
Cum de leger vient lur amur,
De leger revient lur haür.

(...) to nie było wino: to była chuć, to była rozkosz straszliwa i męka bez końca i śmierć!

-Jeśli ci dam królową, cóż z nią poczniesz? Gdzie ją zawiedziesz?
-Het, w górę, między niebo a chmury, do pięknego domku ze szkła. Słońce przenika go promieniami, wiatry nie mogą nim wstrząsnąć; zaniosę tam królową do komnaty z kryształu, uwieńczoną różami, całą lśniącą w poranku, skoro słońce na nią padnie.

Nie uczynek dowodzi postępku, ale sąd.

Nadzieja bowiem w sercu ludzi wyżywi się byle jaką strawą.

Izoldo, przyjaciółko moja, i ty, Tristanie, otoście wypili śmierć własną