Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Życie nie jest matematycznym równaniem z jedną tylko prawidłową odpowiedzią.

- Detektyw Rizzoli, tak? Interesuje się pani bronią?
- Kiedy jest mi potrzebna.
- Poluje pani?
- Nie, proszę pana.
- A polowała pani kiedykolwiek?
- Tylko na ludzi. To bardziej ekscytujące, bo strzelają w odpowiedzi.

Śmierć Clarence'a wisi nad nami, zniechęcając do pogawędek, sprawiając, że koncentrujemy się na swoich zadaniach. Kiedy ładuję namiot na tył ciężarówki, zauważam leżący obok plecaka Johnny'ego worek ze szczątkami Clarence'a. Drażni mnie, że jest tam upchnięty z resztą naszego dobytku. Namioty? Są. Kuchenka? Jest. Trup? Jest.

- Proszę nie strzelać! - usłyszała z głębi klatki krzyk doktora Rhodesa. - Zwabię ją do środka!
- Nie ma czasu, panie Rhodes. Musimy wynieść tę kobietę.
- Nie chcę, żeby pantera zginęła.
- A co z nią?
Rhodes uderzył pięścią o kratę.
- Rafiki, mięso! No już, właź do środka!
Pieprzyć to, pomyślała Jane i znów uniosła broń. Pantera była dobrze widoczna, Jane mierzyła jej prosto w łeb. Istniała możliwość, że pocisk trafi również kobietę, ale jeśli jej szybko stamtąd nie wyciągną, i tak zginie. Trzymając broń oburącz, Jane nacisnęła powoli spust. Zanim zdążyła strzelić, zaskoczył ją huk karabinu.

Każdy człowiek ma jakieś sekrety.

Drapieżnik identyfikuje najbardziej dostępną zdobycz, którą najłatwiej zabić.

Pomyślała, że ludzie ufają tylko własnej intuicji. Nawet jeśli nie potrafią niczego udowodnić.

Gdy człowiek się boi, ma wyostrzone zmysły. Widzi i słyszy zbuy wiele.

Jaki to luksus spać mocno każdej nocy i budzić się rano rześkim, nieoplątanym pajęczynami sennych koszmarów.

Wiara katolicka daje najsilniejsze poczucie winy.

- Oto i ona - szepcze Johnny. - Piękna dziewczynka.
Dopiero wtedy ją dostrzegam. Panterę leżącą wysoko na gałęzi. Jest niemal niewidoczna w cieniu liści. Obserwowała nas przez cały czas, czekając cierpliwie, aż podejdziemy bliżej, a teraz przygląda się nam czujnie, rozważając swoje następne posunięcie, podobnie jak Johnny. Macha leniwie ogonem, podczas gdy on trwa w całkowitym bezruchu. Robi dokładnie to, co nam doradzał. "Niech kot widzi twoją twarz. Pokaż mu, że masz oczy z przodu, że też jesteś drapieżnikiem".