cytaty z książki "Belfast. 99 ścian pokoju"
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
Ludzie nie oczekują sprawiedliwości. Oni oczekują bólu sprawcy.
Ból jest bólem. Porównywanie jego jakości wydaje się niemożliwe, ale ludzie tu to robią. Ja cierpię więcej, ty mniej. Bo w przeliczeniu strat mój ból musi być większy. A poza tym, skoro byłeś po tamtej stronie, może w ogóle nie jesteś ofiarą, choć straciłeś rodzinę...
Poza tym myślałem, że Bóg jest po naszej stronie - że nasza sprawa była słuszna, a ich - nie.
Nadzieja jest w ludziach Irlandii Północnej.
Tych zwykłych, tych zmęczonych, tych, którzy wierzą, że można i trzeba inaczej. Cichutko codziennie walczących o zwyczajność.
Ale wierzą w to tylko dlatego, że mieszkają na poranionej ziemi.
I świetnie znają różnicę.
Jakże banalnie - znając historię, nie chcą jej powtórzyć.
Płacą wysoką cenę. Może nie najlepiej śpią, może nadchodzą momenty, kiedy też się boją o swoje dzieci, o przyszłość. Łykają łzy, zaciskają pięści i prą do przodu.
Już nie dla siebie.
Taka geografia.
Społeczeństwo północnoirlandzkie oczekuje sypania głowy popiołem. Społeczeństwo północnoirlandzkie nie wybacza. Jest przestępstwo, musi być kara, skrucha, ale najlepiej zadośćuczynienie i zemsta.
Unika się tu określenia "popełnić samobójstwo". Popełnić można zbrodnię. Samobójstwo jest aktem rozpaczy. Należy mówić "odebrać sobie życie".