Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Myślę, że kiedy się traci kogoś bliskiego, to trochę tak, jakby się traciło siebie.

Każde z nas jest dziwne na swój sposób, ale jak jesteśmy razem, robi się to normalne.

Nikt cię nie uratuje przed tobą samą. Zasypiasz na łące, z gór schodzi wilk i masz nadzieję, że ktoś cię obudzi. Albo przegoni wilka. Zastrzeli go. Kiedy jednak zorientujesz się, że wilk jest w tobie, zrozumiesz, że nie uciekniesz. I że nikt, kto cię kocha, nie zabije tego wilka, bo on jest częścią ciebie. Każdy widzi w nim twoją twarz. I nie naciśnie na spust.

Można być szlachetnym, odważnym i pięknym, a mimo wszystko czuć, że się upada.

Ukryte płyty tektoniczne we wnętrzu naszych ciał przesuwają się i zmieniają nas w ludzi, którymi się w końcu staniemy.

Czasem chcielibyśmy, żeby nasze ciała wyraźniej pokazywały, co nas boli, historie, które chowamy w sobie.

Wydaje mi się, że wiele osób chciałoby być kimś, ale boją się, że jeśli spróbują, nie okażą się tak dobrzy, za jakich ich przeważnie mają.

Czasem coś mówimy i odpowiada nam cisza. Albo echo. Jakby krzyk ze środka. I to jest prawdziwa samotność. Ale to się zdarza tylko wtedy, kiedy nie słuchamy wystarczająco uważnie. I oznacza, że nie jesteśmy jeszcze gotowi, żeby słyszeć.

Mniej więcej coś takiego napisałeś w liście przed samobójstwem. Że życie Twojej córki będzie lepsze bez Ciebie. Nie miałeś racji. To straszna wymówka kogoś, kto nie może znieść życia. Fatalny sposób na poczucie się lepiej, kiedy zostawia się kogoś, kto nie chce, żebyś odchodził. Kogoś, kto Cię potrzebuje.

Przyjaciel to ktoś, przy kim można być sobą. Czuć, co się chce. Cokolwiek w danej chwili czujesz, przyjacielowi to nie przeszkadza. Prawdziwa miłość polega na tym, że bezwarunkowo akceptuje się drugą osobę.

A myślisz, że dlaczego miłość to coś tak wielkiego? Bo zawiera w sobie obydwie te najważniejsze rzeczy naraz. Jak jesteśmy zakochani, jesteśmy jednocześnie w śmiertelnym niebezpieczeństwie i zostajemy cudownie ocaleni.

Wydaje mi się, że każdy potrafi pozbyć się siebie.

Wiele rzeczy jest niesprawiedliwych. Możemy się albo o to wściekać przez całe życie, albo zrobić wszystko, żeby było lepiej, dzięki temu, co wiemy teraz.

Chcę zostać oczyszczona. Chcę spalić złe wspomnienia i wszystko, co we mnie złe.

I chociaż się przed tym broniłam, to jakoś tam pewnie chciałam, żeby zajrzał do mnie do środka i zobaczył to, o czym bałam się mu powiedzieć.
Ale ludzie nie są przezroczyści. Jeśli chcemy, żeby ktoś nas znał, musimy o sobie mówić.

-Najdziwniejsze jest to, że chociaż powinnam go nienawidzić, nie czuję tego. To znaczy wiadomo, czasem tak. Ale wiesz, to mój brat. I cały czas go kocham. Myślisz, że jestem nienormalna?
-Nie -powiedziałam. -Myślę, że można czuć wszystko naraz.

Jest tyle spraw, o których nie mogę powiedzieć nikomu z wyjątkiem ludzi, których już nie ma.

Kiedyś, jak tata wracał do domu po całym dniu na budowie, wyglądał jak heros. Teraz był wykończonym jakby go przejechał buldożer. Gdy byłyśmy małe, wspinałyśmy się na niego. Teraz boję się, że kiedy się zbliżę, poślizgnę się na smutku, który w sobie nosi.

Widziałam, że wtedy coś w Natalie pękło. Miała taką minę jak ktoś, kto właśnie skoczył robić sobie na śniadanie gofry, wyjął je z gofrownicy, posmarował masłem, polał syropem, pokroił na ładne kwadraty i niósł je do swojego pokoju, nie mogąc się doczekać, a w progu wywalił cały talerz na podłogę. Człowiekowi jest w takich chwilach tak smutno, że nawet nie chce mu się robić drugiej porcji.

Im bardziej się kogoś kocha, tym trudniej przeboleć jego stratę.

Dorosłeś tak szybko Ale może ten mały chłopiec, który potrzebował obrony, nigdy nie zniknął Można być szlachetnym, odważnym i pięknym, a mimo wszystko czuć, że się upada.

Na świecie są dwie najważniejsze rzeczy: bycie w niebezpieczeństwie i bycie ocalonym.

Wiem, jak to jest, kiedy jest Ci przykro, ale nie możesz powiedzieć dlaczego.

On mi przypomina, że powietrze to nie coś, co po prostu sobie istnieje. Trzeba nim oddychać.

(...) bo wiem, że trudno uwierzyć w czyjeś uczucie, jeśli boisz się siebie albo jeśli nie masz pewności , kim jesteś. Może być trudno pojąć, że nie odejdzie.

Tata zawsze mówił, że mama gotuje jak aptekarz: nie ma nic na oko ani doprawiania do smaku. Każdy składnik był perfekcyjnie odmierzony.
Ale w życiu tak nie jest. Nie ma pewności, jak się coś skończy, nawet jeśli wszystko zrobimy jak należy. Życie może człowieka nieźle wykiwać.

A friend is someone who gives you total freedom to be yourself - and especially to feel, or not to feel. Whatever you happen to be feeling at any moment is fine with them. That's what real love amounts to -- letting a person be what he really is.

Wiele naszych doświadczeń wykracza poza możliwości języka.

Wiele rzeczy jest niesprawiedliwych. Możemy się o to wściekać przez całe życie, albo zrobić wszystko, żeby było lepiej, dzięki temu, co wiemy teraz.

Ludzie odchodzą, ale mogą też wracać.