Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sposobów na wzięcie udziału w uczcie bogów było wiele, najpierw zaś wyczerpywało się niezawodne: sprzedawało się książki szkolne, wielkim z resztą trudem zdobyte, ludzie jednak rujnują się dla kochanki, cóż dopiero, jeśli tą kochanką jest takie bydle cudowne jak teatr!

Boże mój! gdybym policzył, ile razy nie jadłem, aby tylko być w teatrze, mógłbym bez procesu kanonizacyjnego zostać wielkim świętym za posty i umartwienia. Gdybym mógł wypowiedzieć wszystko... Nie!... nie mogę... Łez mi żaden drukarz nie wydrukuje. Byłyby to czarne znaki, a nasze łzy były jasne jak szczęście i takie czyste, jak poezja...

Mickiewicz płakał w niebie i tłukł dostojną głową o twardą gwiazdę.

Uśmiech jest złotym dzieckiem miłości (...).