cytaty z książek autora "Daniel Mason"
A jeśli umrze?, zastanawiał się. A jeśli jej ciało nieodwołalnie wyzbywa się całego ciepła? Oczami duszy widział siebie, jak wstaję na nogi w świecie, który legł w gruzach, na który sypia się szczątki sfer niebieskich, roztrzaskujących się, bo zboczyły z kursu. Teraz już rozumiał, dlaczego można umrzeć za kogoś. To nie akt miłosierdzia; to ucieczka przed torturą pozostania przy życiu.
- Aach, cudownie pachniesz.
- Mydłem do prania.
- Gdybyż tylko róże mogły kąpać się w takim mydle.
(...) ludzie umierają wtedy, gdy dokonają tego, do czego byli potrzebni, bo są zbyt dobrzy dla tego świata.
Podążył za nią do biblioteki, niewielkiego pomieszczenia wyłożonego boazerią, z konstelacjami wymalowanymi na suficie. Książek jednak nie było; zastąpiły je dziesiątki w połowie uformowanych twarzy, jednych pustych, innych pomalowanych.
Bo kiedy człowiek znika, chwytamy się wszystkiego, co po nim zostało.
Najpotężniejszymi talizmanami (...) są te, które zostały odziedziczone, a z takimi amuletami dziedziczy się również los.