Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Jedna z teorii mówi, że najlepszym sposobem poradzenia sobie z
takimi problemami jest terapia kontaktowa. – Powiedział Szalony Rogan. – Na przykład jeżeli boisz się węży, powtarzające się trzymanie ich wyleczy cię.
Aha. – Nie zamierzam dotykać twojego węża.

- She’s going to lunch with her kidnapper!
- Take a picture for me - Grandma said.

Miłość to tylko potrzeba kontroli. Ludzie mówią, że cię kochają, kiedy chcą kontrolować twoje życie. Kładą cię na kowadło i wykuwają na dogodny kształt, a kiedy próbujesz uciec, przykuwają cię łańcuchem poczucia winy.

- Och, jaki słodziak! - zachwyciła się babcia, wchodząc do pokoju.
- Mamo! - zganiła ją mama.
- No co? To przez kurwiki w tych diabelskich oczach. Nic nie poradzę.

He was terrifying, and I wanted to run my hands down that chest and feel the hard ridges of his abs. I was some special kind of idiot.

He leaned back on his elbow, his black leather pants tightening over his legs, and smiled. It was his famous “come-hither” smile, the one the media loved to broadcast, the kind of smile no woman who’d gone through puberty would ignore. It promised things, wild, wicked, hot things. It probably almost never misfired. Well, he was in for a surprise.
“If you’re really hard up, I can introduce you to my grandmother. She’s a fan.”
Adam blinked.
“She doesn’t typically sleep with pretty young things, but she would make an exception in your case. You might even learn a trick or two”.

Kusicielka - mrukną nisko, a mój intelekt natychmiast wpadł w czarną dziurę. Wytargałam go stamtąd za uszy, chociaż się opierał.

A najbardziej okłamują nas ci, którzy nas kochają, ponieważ ży cie jest wyboiste, a oni pragną je nam maksymalnie ugładzić.

Jestem znanym wszem wobec podpalaczem, który lubi podsmażać ludzi. Pójdź za mną, będziemy uprawiać dziki seks, podczas gdy nad głowami będą nam świstały kule policjantów próbujących rozwalić mi mózg. A kiedy się znudzę, dla uciechy zrobię sobie z ciebie barbecue. - Już, już, skoczę tylko po buty.

- No, dalej – za­chę­cał mnie sta­rzec, trzy­ma­jąc rękę pod moją, za­ci­śnię­tą na broni. – Puść. Bądź grzecz­ną dziew­czyn­ką.
Spie­przaj, dzia­du.