Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Szczęście wśród inteligentnych osób to najrzadsza rzecz, jaką znam.

Ale człowiek nie jest stworzony do klęski. Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać.

Każdy powinien mieć kogoś, z kim mógłby szczerze pomówić, bo choćby człowiek był nie wiadomo jak dzielny, czasami czuje się bardzo samotny.

Głupio jest nie mieć nadziei.

Inteligentni ludzie są często zmuszani do picia, by bezkonfliktowo spędzać czas z idiotami

Świat łamie każdego i potem niektórzy są jeszcze mocniejsi w miejscach złamania. Ale takich, co nie dają się złamać, świat zabija.

Kotom bez trudu udaje się to, co nie jest dane człowiekowi:
iść przez życie nie czyniąc hałasu.

Denerwować się to mścić się na własnym zdrowiu za głupotę innych.

Kocham spać. Moje życie ma skłonność do rozpadania się na kawałki kiedy jestem obudzony.

Szczęście jest czymś, co przychodzi pod wieloma postaciami, któż więc je może rozpoznać?

Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać.

Czułam się bardzo samotna przy nich wszystkich.

Musimy się przyzwyczaić do tego, że przed najważniejszymi skrzyżowaniami naszego życia nie ma żadnych znaków ostrzegawczych.

Zawsze jest coś, czego nie powinno być.

Inteligentni ludzie są często zmuszani do picia, by bezkonfliktowo spędzać czas z idiotami.

Nikt nie powinien zostawać sam na starość, ale to nieuniknione.

Teraz nie czas myśleć o tym, czego nie masz. Myśl, co potrafisz zrobić z tym co masz.

Żaden człowiek nie jest samoistną wyspą:każdy stanowi ułamek kontynentu, część lądu. Jeżeli morze zmyje choćby grudkę ziemi, Europa będzie pomniejszona, tak samo jak gdyby pochłonęło przylądek, włość twoich przyjaciół czy twoją własną. Śmierć każdego człowieka umniejsza mnie, albowiem jestem zespolony z ludzkością. Przeto nigdy nie pytaj, komu bije dzwon: bije on tobie.

Kobiety potrafią być takimi fajnymi przyjaciółmi.

Wiem, że w nocy nie jest tak samo jak w dzień, że wszystko wydaje się inne, że nocnych spraw nie sposób wytłumaczyć za dnia, bo wtedy nie istnieją, i że noc może być straszna dla ludzi samotnych, gdy już zaczęła się ich samotność.

Umieranie jest straszne tylko wtedy, kiedy trwa długo i jest tak bolesne, że upokarza człowieka.

- Potem będziemy oboje jak jedno leśne zwierzę, tak blisko siebie, że ani ty, ani ja nie potrafimy rozróżnić, które jest które. Nie czujesz, że moje serce jest twoim sercem?
- Tak. Nie ma żadnej różnicy.
- Dotknij mnie. Ja jestem tobą, ty jesteś mną i każde z nas jest całe drugim. I kocham cię, och, tak cię kocham! Czyż nie jesteśmy naprawdę jednym? Nie czujesz tego?
- Czuję - odpowiedział. - Naprawdę.
- Dotknij mnie teraz. Nie masz już innego serca poza moim.
- Ani nóg, ani stóp, ani ciała.
- A jednak jesteśmy różni - powiedziała. - Chciałabym, żebyśmy byli zupełnie tacy sami. [...] A ponieważ już jesteśmy różni, cieszę się, ze ty jesteś Roberto, a ja Maria. Ale gdybyś kiedyś chciał się zmienić, zgodzę się z radością. Chętnie stanę się tobą, bo tak cię kocham.
- Wcale nie chcę się zmieniać. Lepiej, żeby każde z nas było tym, czym jest.
- Ale teraz będziemy jednością i już nigdy więcej czymś osobnym. – Potem dodała:
- Chcę być tobą, kiedy cię przy mnie nie ma.

Lepiej jest mieć szczęście. Ale ja wolę być dokładny. Bo wtedy, jak szczęście przychodzi, jesteś gotów.

Szczęście to po prostu dobre zdrowie i zła pamięć.

I owszem, wytrzymasz- wyszeptał.- Wytrzymasz wszystko.

Agua mala- powiedział rybak. – Ty kurwo.

Pamiętaj, że każdy napotkany człowiek czegoś się boi, coś kocha i coś stracił.

I łóżko. Łóżko jest moim przyjacielem. Nie ma jak łóżko.

Zachowuje się jak chrześcijanin, to rzadko spotykane u katolików.

- Polacy są katolikami - powiedział Fontan.
- To prawda - odrzekła madame Fontan. - Chodzą do kościoła, a potem się dźgają nożami przez całą drogę do domu i zabijają się nawzajem w każdą niedzielę. To nie są prawdziwi katolicy. To tacy polscy katolicy.