Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Istota ludzka nigdy nie mogła osiągnąć doskonałości, bo przeszkadzał jej w tym rozum.

Oto jak smakowała samotność. Uczucie to towarzyszyło Tiborowi przez całe życie i nigdy szczególnie mu nie przeszkadzało. Teraz jednak, gdy zakosztował owoców z drzewa bliskości, gdy doświadczył przyjaźni trojga ludzi (…) teraz samotność zaczęła mu doskwierać.

Przyjrzyj mi się i powiedz, czy uważasz mnie za brzydala – powiedział artysta.
Tibor patrzył na człowieka, którego twarz była tak samo kształtna jak nagi tors. Potrząsnął głową. Oddałby wszystko, żeby mieć takie ciało.
- A twarze na podwórzu?
- Owszem. One są brzydkie.
- Ale to też ja, ja i jeszcze raz ja, odlany w miedzi, ołowiu i cynie. Miny, które przedstawiam, to zwykłe grymasy. Widać więc, że brzydota jest pojęciem względnym. Skoro piękny człowiek może być brzydki, to również ktoś brzydki może być piękny. Każdy z nas wszystko nosi w sobie.