Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tam, gdzie jest miłość, zawsze jest nadzieja...

To my, ludzie, podzieliliśmy rośliny. Kwiaty niby są dobre,a chwasty złe, ale kto to wiedzieć może, czy inaczej nie jest? Patrzaj na różę. Kwiat na łodydze twardej z kolcami ma. Piękna jest i delikatna, to i broni tego, ale oset podobny do niej, całkiem podobny. Patrzaj, jakie języczki tyciuchne wychyla z pokrytej kolcami główki. A purpurowe takie są jak czepiec biskupi, a może i piękniejsze. [...] Po mojemu królu ty mój - Edward położył dłoń na ramieniu wnuka - róża, oset i ten parkan, co między nimi to jakby my i oni. Polacy i Ukraińcy. Tu na tej ziemi, Polaki, Ukraińcy, Żydzi i Ormianie żyją. Mieszkają obok siebie, lubią się, taj i nie lubią, ale mur jakby między nimi jest. Nasz Pan go nie postawił, królu ty mój. Mury zbudowali my same, bo Pan wolną wolę nam dał. Nie wiem co zamierzał, kiedy to robił. Dobry jest i miłosierny, to pewnie myślał, że i my takie same będziemy. A my co ? My ani dobre, ani miłosierne - Edward zamyślił się - Każdy stanie kiedyś przed Panem naszym, a on zapyta: "Co ty dobrego na ziemi zrobił?". Żyć nam trzeba tak, żeby Panu powiedzieć, że nikt krzywdy od nas nie miał.

Bo ludzie różni są. (...) Jak drzewa w sadzie. Niby podobne, a każde inne.

Pamiętaj jednak, że miłość odchodzi jak jesień i wraca jak wiosna. Odchodzi i wraca. Każda miłość jest inna, ale każda jest najpiękniejsza.

Czasem jest tak, że zrobisz coś, czego Bóg nie uznaje za grzech, a sumienie cię dręczy. Innym razem popełnisz grzech, obrażając Boga, a w sumieniu masz spokój. Tak, to sumienia są naszymi sędziami.