Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podróż oceaniczna na małym statku jest podjęciem ucieczki od wszystkich nadmiernych utrapień, które doprowadziły nowoczesnego człowieka do samotności i porażenia strachem. Stoi nagi nie wiedząc, czy jest bogaty czy biedny, młody czy stary, pobudzony czy zdesperowany i jaka jest jego wartość rynkowa. Morze staje się niebytem dla pragnących ucieczki, ale może stać się również silnym bodźcem dla niezdecydowanych. Ta przemiana zaczyna się w chwili, gdy brzeg ginie za horyzontem i tylko ocena stanowi granice świata.

Człowiek rusza na morze z wielu przyczyn, a jedną z nich, nie najmniej ważną, jest chęć powrotu do środowiska. Mimo to prawdziwych żeglarzy nie ma i nigdy nie było wielu. Mówi się, że na początku wyszliśmy z morza jako jednokomórkowce. Nasz pot jest słony, nasze łzy są słone, jako embriony przypominamy ryby, a największe zwierzęta morskie są naszymi kuzynami jako ssaki.

Gdy wszystko idzie człowiekowi źle i kłopoty spadają na niego jeden po drugim początkowo staje się nadwrażliwy, a na dłuższą metę zmienia się wewnętrznie. Po czasie próby albo staje się wypalony, albo na zawsze jest już pokorny i zdystansowany.