Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ustalono, że po drodze mieliśmy się zatrzymać w domach kilkorga spośród ich krewnych i znajomych (...). Nie powiem, bym żałowała, że ominie mnie ta przeprawa; równie chętnie weszłabym między rozgrzane do czerwoności lemiesze.

Czy to ważne, czy jej mąż będzie jadał obiady we fraku, czy w płaszczu do jazdy konnej, jeżeli pod spodem będzie godność, uczciwość i czysta koszula?

Dziwne to położenie, takie całkowite osamotnienie pośród tłumów.

Gdy tylko przyjedziesz do Haworth, niechybnie czeka Cię namaczanie w tym Twoim prysznicu. Nie rozpakowałam jeszcze tego nikczemnika.

Nie wiem, jakiej zmiany dokonać może upływ lat, ale wydaje mi się, że gorzki smutek, dopóki świeży, nie wypływa z człowieka wierszem.

Szczęścia, którym się z nikim nie dzielimy, nie można właściwie nazywać szczęściem, jest ono pozbawione smaku".

Nic nie budzi we mnie takiego lęku jak bezczynność, apatia, bezład, który tłamsi uzdolnienia. Kiedy ciało jest gnuśne, umysł cierpi"...

Ponownie zatem usadowię się w zaciszu plebanii w Haworth z książkami w roli gościnnych mi domowników i ze sporadycznymi listami w roli gości; jest to nieme towarzystwo, lecz ani nie kłótliwe ani nie wulgaryzujące, ani nie nieokrzesane.

Kiedy ludzie należą do jakiejś kliki, wówczas muszą, jak sądzę w pewnej mierze pisać, mówić, myśleć i żyć dla tej kliki; jest to dręcząca i ograniczająca konieczność.

Ale życie to walka. Obyśmy wszyscy byli w stanie dobrze ją stoczyć!".