Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Do kogo mówiłeś, Lemon?
- Do siebie - odpowiadam. - Czasem to jedyny sposób, żeby odbyć tu jakąś inteligentną rozmowę.

Książka jest jak lustro. Zawsze widzimy w niej siebie.

- Bo uważam, że jesteś jedyną osobą na świecie, która może mi pomóc.
- Naprawdę - odpowiadam, drapiąc się po głowie. - Jak to?
- Zgubiłam się. - tłumaczy. - I chcę, by mnie odnaleziono.

Tak naprawdę nie chodzi o zagubione przedmioty. Chodzi o ludzi, którzy je zgubili.

Gargantis uśpiony, Port dobrze strzeżony. Gargantis zbudzony, Port wstrząsem rażony i wszystko wpada do morza.

Widzieliście kiedyś Cieniostracha?
Ale co ja wygaduję? Oczywiście, że nie!

- Ja nie przeczytałem ani strony. Choć zaczynam myśleć, że powinienem.
-Każdy, kto mieszka w Widmowym Porcie, powinien przeczytać tą książkę, Herbie - oświadcza doktor Thalassi, grożąc mi nią (książką)jak palcem.
- Dodam ją do swojej listy. A teraz mógłby mi ją pan streścić? Może być ze spojlerami.

- Proszę mi łaskawie przypomnieć - mówi - jak długo tu przebywasz?
- Yyy... Od jakiś pięciu minut...
- Nie! - Lady Kraken przewraca okiem - Nie bądź bęcwał! Chcę wiedzieć, jak długo przebywasz w tym hotelu.

Gdy zrobi się draka, zgrywaj ważniaka.

Chyba że ta świetlna sztuczka jest tak naprawdę sztuczką ciemności.

I nic w tym złego.
Dla was.