Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Samotność mnie buduje
Miłość mnie załamuje.

Jesteś wszystkim, co mam-szepnął jej z ustami przy szyi.To ich mantra, tajne powiedzenie.Jedyne "kocham cię", jakie wolno im wypowiedzieć.

Miłość to raczej coś, co przydarza się innym ludziom.

Dziwne, że gdy nasze życie rozpada się na kawałki, potem i tak zbieramy je z powrotem w całość, nawet jeśli wszystko wygląda inaczej i stajemy się inni, gwiazdy nadal są na swoim miejscu, wiatr wieje jak zawsze i ponownie przychodzi świt. Świat wygląda tak samo, a mimo to nic nie pozostało takie samo. Jakby doszło do nieznacznego posunięcia osi ziemi, które jest niewidzialne dla oka, a powoduje gigantyczne konsekwencje.

Zaklęta w chwilę
Nic nie drgnęło, gdy umierałam
Nikt nie wiedział, że umierałam
Nikt
Oprócz tego, który mnie zabił.

Dlaczego pozwoliłeś się kochać
Skoro musisz odejść?

Ona jest moim wybawieniem. Ja płonę, ona jest wodą. Ja się duszę, ona jest powietrzem. Wyobrażam sobie, że gdy jestem z nią, w moich oczach pojawia się jasność, rozstępuje się noc i nastaje dzień. Gdybym ją przełamał- jak przełamuje się pieczęcie kryjące w sobie tajne przesłanie- wypłynęłoby z niej światło, które ogarnęłoby i mnie.

Rozstaliśmy się. Mnie było smutno, ona miała złamane serce. Próbowałem ją kochać. Naprawdę próbowałem. Ale nie mogłem.

Tę rzecz robiącą z nas zakładników
Niektórzy nazywają miłością.

Kiedy znajdujemy siebie pośród milionów, zastanawiam się, czy tak było nam pisane.

Jak nazwać to uczucie? Jak nazwać uczucie, że bez kogoś nie mogę żyć? Nie potrafię nadać mu nazwy. Nie potrafię nazwać uczucia, którego nie powinno być.

Ból odciąga myśli od prawdziwego cierpienia.

Czuwaj nade mną, gdy idę
Czuwaj,choć być tu nie możesz.

Łatwiej się poddać
Niż o szczęście walczyć
Tak się dzieje
Kiedy nikt nie walczy o ciebie.

Tulił ją przez kilka minut, zastanawiając się, co by zrobił, gdyby umarła. Czy potrafiłby walczyć bez niej?
- Jesteś wszystkim, co mam - szeptał, chociaż go nie słyszała. Te słowa stały się jego mantrą, która pomagała mu radzić sobie z całym otaczającym złem.

Zdawało się, że jedyną jej osłonę stanowią długie włosy opadające na ramiona. Ledwie zdążyłem ją przytulić i szepnąć, że wszystko będzie dobrze, już musiała odejść.

-Jezu! - Mike podskoczył i odepchnął stwora od siebie. - Ty nie żyjesz! Ty nie żyjesz! Trzymaj się z daleka.
- Mike, wyluzuj, na miłość Boską.
- A kysz.
- To ja, Niall.
- Ty nie żyjesz.
- Wyglądam na trupa?
Biała skóra, niebieskie usta, granatowe paznokcie.
- Tak, wyglądasz. Spójrz na swoje ręce. I na twarz.
- No tak, ale to przejdzie...