Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Żył na złocie, umarł na trawie.

Dla niego wszystko jest dobre - twierdził Durand. - Kochał tak, jak jadł, był tak samo szczęśliwy z kałmucką dziewczyną, z Finką i najpiękniejszą dziewczyną na dworze. Prostak z niego.

Pan pracuje tylko na papierze - powiedziała mu - podczas gdy ja, biedna cesarzowa, pracuję na ludzkiej skórze. Katarzyna stwierdził Diderot, miała - duszę Cezara z wdziękami Kleopatry.

Garnowski był czymś w rodzaju kupca-żołnierza: szpiegiem Potiomkina, jego doradcą i agentem handlowym, a teraz jeszcze dorzucił do swojego curriculum vitae funkcję żigolaka. Został kochankiem księżnej, która „pięć czy sześć godzin spędzała na robieniu toalety” i była klasycznym przykładem przysłowia „nie pomoże blansz ni róż, kiedy panna stara już”.

Nie pokazuje się noża tym, których chce się nim zarżnąć. Skrytość to dusza wojny.

Romantyczne uczucia i szczerość są ponadczasowe.