Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kładę się spać wieczorem i dziękuję Bogu, że dzień się skończył. Budzę się rano: znów trzeba żyć. I tak od dawna, Losza, od dawna. Nie mogę...

Otwierałem oczy, i byłem przerażony tym, że się obudziłem, dlatego z całej siły starałem się znowu zasnąć, żeby jeszcze nie zaczynać tego dnia, który trzeba będzie przeżyć tylko po to, aby jutro nastąpił kolejny, dokładnie taki sam.

Lęk o niego snuje się za mną jak nić, gdziekolwiek by się znajdował, wszystko czuję”.