Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy kobiety tracą same siebie, świat błądzi.

Od ponad dziesięciu lat otwarcie piszę i mówię o uzależnieniach, seksie, niewierności i depresji. Bezwstydność jest moją duchową praktyką.

Naszych synów i córki wciąż zawstydza się ich człowieczeństwem, zanim się zdążą choćby ubrać z rana.

To życie jest tylko moje. Dlatego przestałam pytać ludzi o drogę do miejsc, w których nigdy nie byli.

Utraciłam samą siebie, kiedy nauczyłam się zadowalać innych.

Znaczenie ma nie to, co jest prawdziwe, ale to, do czego prawdziwości potrafię przekonać innych.

Kontrolujemy tylko to, czemu nie ufamy. Możemy albo kontrolować siebie, albo siebie kochać, ale nie możemy robić obu tych rzeczy jednocześnie.

Kobieta staje się odpowiedzialnym rodzicem, kiedy przestaje być posłuszną córką.

Nie mogę być żywa w trakcie seksu, ale nie potrafię tez być wystarczająco martwa, więc nie ma rozwiązania. Po prostu... nie chcę już tego więcej robić.

Jesteśmy żywi tylko do tego stopnia, do jakiego jesteśmy gotowi dać się unicestwić. Za nasze następne życie zawsze będziemy musieli zapłacić obecnym.

Żadna rodzina nie wyzdrowieje, dopóki nie wyzdrowieją wszyscy jej członkowie.

Cztery lata temu, będąc żoną ojca trojga moich dzieci, zakochałam się w kobiecie.