Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Prawda jest poza wszelkimi wzorcami.

Im bardziej świadomy się stajesz, tym więcej zrzucasz z siebie każdego dnia tego, czego się nauczyłeś tak, by twój umysł był zawsze świeży i nieskażony wcześniejszym uwarunkowaniem.

Nie miej żadnego stylu ani formy, nad którą przeciwnik mógłby pracować.

Jeśli postępujesz zgodnie z klasycznym wzorcem, to rozumiesz rutynę, tradycję, cień - nie rozumiesz siebie.

Nie chodzi o codzienny przyrost, ale o codzienny spadek - odrąb to, co nieistotne!

Złotą zasadą jest niestosowanie bardziej złożonych ruchów niż to trzeba do uzyskania pożądanego wyniku.

Świadomość jaźni jest największą przeszkodą w wykonywaniu ćwiczeń fizycznych, nie myśl „robię to”, ale „to się dzieje przeze mnie” lub „we mnie” – podświadomie.

W walce: umysł ma być spokojny i całkowicie niezakłócony, musi czuć jakby nic krytycznego się nie działo. Gdy naciera kroki powinny być lekkie i bezpieczne, oczy nie skupione, a patrzące obłąkanie na przeciwnika. Zachowanie nie powinno różnić się od codziennego, żadna zmiana nie powinna zachodzić w wyrazie twarzy, nic nie powinno zdradzać, że bierze udział w śmiertelnej walce!

Wysoki stopień kultywacji prowadzi do prostoty, kultywacja połowiczna prowadzi do ornamentacji.

...niebezpiecznie jest atakować bezmyślnie.

Wyeliminować wszystko, co zbędne – nawet myśli, działać podświadomie.

Opróżnij swą filiżankę, by można ją było napełnić. Stań się pustym, aby osiągnąć pełnię.

Porzuć myślenie, jakby nie porzucając; obserwuj techniki, jakby bez obserwacji.

Prawda nie ma ścieżki. Prawda jest żywa i dlatego zmienna. Nie ma rezydencji, nie ma kształtu, nie ma instytucji ni filozofii. Kiedy to zobaczysz, zrozumiesz, że ta żywa rzecz jest także tobą. Nie możesz się wyrażać i żyć poprzez statyczne, uporządkowane formy czy stylizowane ruchy.

Prawdziwa takość jest bez definiującej myśli. Nie może być poznana poprzez koncepcję i myśl.

Pustka jest tym, co znajduje się między „tym” a „tamtym”. Pustka zawiera wszystko, nie ma przeciwieństwa. Niczego nie wyklucza, niczemu nie przeczy. To jest żyjąca pustka, ponieważ wywodzą się z niej wszystkie formy. I każdy, kto tę pustkę zrozumie, będzie natchniony życiem, siłą i miłością do wszystkiego.

Sztuka bez sztuki to artystyczny proces wewnątrz artysty. Jego znaczeniem jest sztuka kształtowania siebie.

Sztuka jest ekspresją życia i przekracza zarówno czas, jak i przestrzeń. Musimy doskonalić siebie poprzez sztukę, by nadać nową formę i nowe znaczenie naturze czy światu.

Sztuka osiąga swój szczyt, kiedy wyzbyta jest samoświadomości. Człowiek odkrywa wolność, kiedy traci obawy o to, jakie robi wrażenie lub jakie ma zrobić.

Świadomość jaźni jest największą przeszkodą w wykonywaniu wszystkich fizycznych akcji.

Świadomość nie ma granic. To dar twej całej istoty bez wykluczania.

Typowy człowiek jest zlepkiem rutyny, idei i tradycji.

Ustalone wzorce niemożliwe do adaptacji, nieelastyczne, tylko proponują lepszą klatkę. Prawda jest poza wszelkimi schematami.

W buddyzmie nie ma miejsca na wysiłek. (…) Ignoranci będą się śmiać ze mnie, ale mądrzy zrozumieją.

Wiedza jest ustalona w czasie, podczas gdy poznanie jest płynne. Wiedza pochodzi ze źródła, z akumulacji, z konkluzji, podczas gdy poznanie jest procesem.

Widzieć rzeczy nie zabarwione przez swoje osobiste preferencje i pożądania to widzieć je w swojej pierwotnej prostocie.

Wgląd to dostrzeżenie, że nasza pierwotna natura jest niestworzona.

Wszystkie niejasne pojęcia muszą upaść, nim uczeń może nazwać siebie mistrzem.

Aby wyrazić siebie swobodnie, musisz umrzeć dla wszystkiego, co było. „Stare” daje ci stabilizację, a „nowe” płynność.

W treningu nie powtarzać narzuconych wzorców, wytrenować pojedyncze uderzenia i komponować, kreować podczas walki (wciąż obserwując siebie i poprawiając własne błędy).