Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tak trudno jest mi sobie wyobrazić Ciebie. Tak bardzo nie wiem, na jakim tle, w jakich okolicznościach i miejscach mam Cię umieścić. Takie obce i straszne to jest. I straszne jest to oddalenie, bo w chwili, gdy list ten będziesz czytał, już zupełnie czym innym myśl moja będzie zajęta. A to, co ja przeczytam od Ciebie, także już może ulegnie zmianie.

Tylko dwór zdawał się jeszcze cichy i uśpiony.Stał statecznie nakryty wielkim gontowym dachem. Duży ganek z daszkiem podpartym czterema kolumienkami mieścił szerokie drzwi i dwa okna. (...) Przed gankiem rozłożył się podjazd ozdobny wielkim gazonem. Na nim, między pospolitym kwiatem, stała wielka drewniana donica z mięsistą i egzotyczną agawą, nastawioną wrogo kolcami do wszelkiej swojszczyzny i tutejszości, ktora ją zewsząd otaczała.

Dobrym jedzeniem każdego chłopa zaprowadzisz tam, gdzie chcesz.

Kobieta musi usłyszeć od czasu do czasu, że jest ósmym cudem świata.

Nic tak nie zabezpiecza losu kobiety jak własne umiejętności, własna przedsiębiorczość, liczenie na własne siły. Małżeństwo jest loterią.

Pod oknem przekwitał krzak jaśminu, a obok na zaniedbanej rabatce nieśmiało rozchylała płatki herbaciana róża.

Nigdy nie sądziłem, że jesteśmy narodem tak zdeprawowanym! Wmawiają nam kłamstwa, a my nic! Opluwają naszych bohaterów, siedzimy cicho! Panoszą się u nas ze swoją głupotą, arogancją, chamstwem, a my zbieramy się na wiecach po pracy i klaszczemy!

Trzeba zacząć normalnie żyć. Na przekór wszystkiemu. Wbrew podłym czasom. Trzeba wybaczyć sobie przeszłość.

Niegodna to sprawa lekko żyć w ciężkich czasach.

Przez pamięć o mnie zrób, co możesz, by sprawa naszego
narodu nie zanikła. By ciągle byli tacy, co chcą być Polakami. Wolnymi. Na Rosjan nas tu będą
starali się przerobić – nie możemy się dać. Byłem w Korpusie Kadetów. Tam bardzo się starano, bym
zapomniał, że jestem Polakiem. Wielu zapomniało.

Życie jest cudem(...) choć każde kończy się śmiercią. Chodzi tylko o to, by wypełnić je pięknem, dobrem.

Świat nie jest czarno-biały, choć wielu takim by go chciało widzieć, a tłum tylko jasne, jednoznaczne sytuacje rozumie.

Bóg jest wszędzie. Przenika świat i ukazuje się ludziom w takiej postaci, w jakiej są w stanie go zrozumieć.

Różne rzeczy się działy i dziać będą (...) ale zawsze powinnością kobiety było trwać, bo na niej spoczywa dom, i trzeba, by ci, którzy teraz gdzieś tam są, mieli gdzie wracać.

(...) kiedy kto dozna krzywd, a potem pamięta je stale, zapomnieć nie może, dławi go chęć zemsty, to sam się truje. Same złe myśli w nim się kotłują, więc na dobre nie ma miejsca.

Zło w jednym miejscu przycięte, w innym odrośnie!

Za­ko­pa­ne. Pięk­nie tu było tak, że chcia­ło się uklęk­nąć i dzię­ko­wać Bogu za te cuda. Tu bli­żej było do Niego niż pod­czas mszy w ko­ście­le.

Czy wreszcie tak naprawdę wiemy, dlaczego robimy to, co robimy?(...) Rachunek strat i korzyści jest tylko drobną cząstką naszych motywacji.

Przyjechałam na Syberię i zastanawiam się, na ile ona nas zmieni, a na ile my ją...

- Bóg oprócz wrażliwego podniebienia dal mi tez jakąś lekkość ducha, która powoduje, że trudno mi wytrwać w jednym miejscu. Wrażeń ciągle mam mało. Nadzwyczajności pożądam...

(...) w nas jest takie szukanie śmierci, taka chęć, by poświęcić się, iść na stos, zginąć, skoro nie można żyć tak, jak byśmy chcieli(...) Ale mnie się wydaje, że często większym bohaterstwem jest żyć przeciw wszystkiemu, mozolnie pracować, rezygnując na razie z naszego wielkiego celu, być schodkiem, na który inni może się wespną i może sięgną...

Dziś bę­dzie do­brze, dziś nie zda­rzy się nic nie­prze­wi­dzia­ne­go, co mo­gło­by ją znowu wpra­wić w drę­czą­ce za­kło­po­ta­nie.

- Widzisz, a mówią, że człowiek w cierpieniu szlachetnieje...(...)
- I słusznie mówią(...) Bo to jest dopiero sztuka zapanować nad tym gadem, który we wszystkich siedzi, nie dać my wyleźć na świat.

Przyroda powoli nastrajała się ku dobremu,obiecując zieleń, kwiecie i dostatek. Jednak ludziom daleko było do ptasiej radości.