Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Całując jej szyję szepnął: - Niewolnik czeka na rozkazy.
- Ściągaj wszystko – rzekła bez tchu. – Chcę ci się przyjrzeć.
Odchylił się i usiadł przed nią. Sięgnął do paska, nie spuszczając z niej wzroku.
- Jak sobie życzysz, pani – szepnął, rozpinając powoli pasek. – Och, pani – powiedział nagle. – Niewolnik się wstydzi. Chyba musi mi pani pomóc.
Uniosła się i złapała za jego pasek. Spojrzała mu w twarz i przysunęła się bliżej. Mając twarz przy jego twarzy zaczęła rozpinać jego dżinsy.
- Chryste – jęknął i złapał ją w pół. – Szybciej. Nie męcz niewolnika.
- Ale to mój niewolnik – powiedziała stanowczo.
Zaczerwieniła się, gdy poczuła jak jego męskość otarła się o jej dłoń. Wzięła głęboki oddech i spojrzała w dół.
- O Boże – wychrypiała.
Był wielki i sztywny.

- Pamiętasz jak Usako mówiła, że mamy szczególne umiejętności?
- Tak.
Złożył dwa palce i przekręcił dłoń. Pojawiły się w nich karty.
- Masz talent cyrkowy? – zażartowała.
Nawet się nie uśmiechnął. Rozstawił rękę i powstało pięć kart, na których zauważyła pentagramy. Rzucił je i te ułożyły się na ziemi. Zalśnił tam pentagram i w tym miejscu powstał ogień.
Lina poderwała się z miejsca, wpatrując z niedowierzaniem w płomienie. Płomienie, które się nie rozprzestrzeniały, lecz tworzyły dokładną gwiazdę.
- Co to, do cholery? - wychrypiała.
Subaru pstryknął palcami i ogień znikł.
- Cały nasz oddział ma magiczne moce. Niektóre osoby zostały wybrane przez magiczne istoty lub artefakty i obdarzone mocą.
- A ty?
- Ja urodziłem się taki – wyznał. – Moją mocą jest moc Yin-Yang… ty nazwałabyś ją mocą pentagramu.

Gdzieś na świecie magiczne istoty szykowały się do poznania naszych bohaterów, a plotki rozprzestrzeniały się po całym magicznym świecie.
- A więc czeka nas wiele ciekawych przygód – stwierdziła.
- Może i tak – przyznał Subaru. – Ale ja wiem, że nawet i bez nich będę miał ciekawie.
Spojrzała mu w oczy.
- Myślisz?
Odgarnął jej przydługą grzywkę z oczu.
- Jestem tego pewien.