Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy rozstajesz się z przyjacielem, nie smucisz się. Albowiem to, co w nim kochasz, może się stać wyraźniejsze podczas jego nieobecności.

Będę się trzymać, poradzę sobie, ze wszystkim sobie poradzę, pomimo wszystko i wbrew wszystkiemu nie poddam się, bo jestem silna. Nie będę nawet płakać, nie dam im tej satysfakcji...

Jeśli się kogoś kocha, to przyjmuje się go z całym dobrodziejstwem. Tym dobrym i tym trochę trudniejszym.

Jest taka tęsknota, która rodzi tęsknota. Taki żal, który nigdy nie przemija, i taka miłość, która nigdy nie przemija.

Jak zakochana kobieta patrzy na faceta, to diabeł jej wkłada różowe okulary.

Nigdy nie pozwól, by strach przejął nad Tobą kontrolę. Możesz się bać, ale nie możesz tchórzyć. Inaczej Twoje życie stanie się więzieniem bez krat.

... serce karmione żalem umiera. Karmione nienawiścią twardnieje. Żyje tylko karmione miłością.

Tracimy zdrowie, żeby zdobyć pieniądze, a później tracimy pieniądze, by odzyskać zdrowie. I gdzie tu logika?

Mówią, że człowiek sam kieruje swoim losem, ale to nie do końca prawda. Czasem ten los prowadzi nas bezdrożami bez naszej woli, przeczołga przez życie, rzuca kłody pod nogi, doświadcza okrutnie, jakby wystawiał człowieka na próbę i sprawdzał, ile jeszcze może znieść.

Jesteśmy tym, czym nasiąkamy. Wychowani w miłości potrafimy kochać. W nienawiści, nienawidzić.

A kiedy ziemia pochłonie zaborcze ścierwo, oczekiwana wojna przyniesie Polakom upragnioną wolność. Wraz z nią zrodzi się nowy porzadek świata, w którym ludzie będą sobie równi.

Dobry wybór to ten, którego jesteśmy pewni.

Prawda to nie kij z dwoma końcami, nie jest bardziej moja lub twoja, jedynie swoja własna. Naga, czysta i tylko jedna. Można ją przykryć maską kalekich kłamstw, ale czas prędzej czy później i tak ją odsłoni.

- Prawda bez wątpienia jest cnotą, ale czasem dla dobra kogoś, kogo kochamy, warto mu tej prawdy oszczędzić.

Serce jak Bóg, odzywa się w ciszy, ale zawsze powie to co czuje.

Bywa tak, że zapiekły ból siedzi w człowieku głębiej, niż drzewo zapuszcza korzenie. Na wszystko potrzebny jest czas… czas to najlepsze lekarstwo. Tylko niekiedy wydaje się gorzkie jak piołun.

Codziennie umieramy, każdego dnia coraz bliżej mamy do śmierci. Umieramy od chwili narodzin, ....

Nie miejsce urodzenia, nie granice, nie państwo, które nam odebrano, lecz język, tradycja, kultura, historia czyni nas polskim narodem. Nawet jeśli po świecie rozrzuconym.

- Wituś, zrobię ci zakupy. Czego potrzebujesz? (...)
- Kilogram świętego spokoju i trzy zapomnienia (...) Jak udźwigniesz, to dorzuć jeszcze dwa kilo sensu życia. Kasa w kieszeni.

[...] nic w życiu nie jest dane raz na zawsze.

Życie jest zbyt krótkie, by marnować szanse, jakie nam daje. Trzeba zdobywać wszystko, co jest do zdobycia, oczywiście na miarę naszych możliwości. Przecież na tej scenie od razu gramy główną rolę, bez prób, a drugiego spektaklu nie będzie.

Bo miłość, prawdziwa i piękna, nie jest prezentem od losu. Może zaledwie stanowić początek. Resztę trzeba ukształtować i umacniać dzień po dniu w słońcu powodzenia i niepogodzie rozczarowań. We wzajemności starań i spełnieniu. Jednak bez spełnienia niesie tylko cierpienie i rozczarowania.

... prawdziwa miłość to szara codzienność. Taka prozaicznie przyziemna, kiedy odrzuca się własne wyobrażenia i oczekiwania, a odkrywa zwykłego człowieka, który ma swoje wady, zalety, kompleksy, przyzwyczajenia. I kiedy pomimo wszystko nie wyobrażasz sobie bez niego nawet dnia. To własnie jest piękna miłość.

Bo miłość im starsza, bardziej pomarszczona, brzydka, a nawet niedołężna, tym jest piękniejsza, głębsza. Z wiekiem, tak jak wino, nabiera szlachetności. Młode szybko uderza do głowy i kac po nim zostaje. Dojrzałe wypełnia człowieka prawdziwym smakiem ... Siłę uczucia można tak naprawdę ocenić dopiero wtedy, kiedy ludziom będzie dane zestarzeć się razem i nie znienawidzić po drodze.

Rozpamiętywanie , co było, jest tak samo niemądre jak martwienie się tym, co dopiero będzie. Trzeba żyć tym, co mamy teraz.

Świat, ludzie, uczucia mają wiele kolorów niż tylko czerń i biel i nie są tak proste jak zegarek, myślała, wyglądając zza firanki.

Los daje i zabiera. A może to nie los, tyko sami tracimy wszystko przez złe wybory?

Mamy coś, czego nie można kupić za żadne skarby świata. Siebie.

Nie można jej dotknąć, zważyć, a jednak istnieje, choć tak trudno ją zdefiniować.