Tym razem niespokojne spojrzenie Konrada padło na obraz Lieve'a Verschuiera - utalentowanego holenderskiego malarza ukazującego piękno i majestat groźnego morza. Złota rama otaczała bezmiar spienionych fal u góry jaśniejących pianą, a na dole ciemniejących niczym otchłań. W szalejącym żywiole miotały się niewielkie statki lawirujące między brunatnymi skałami a tonią - bezbronne, zdane na łaskę Boga. Niebo - równie nieujarzmione, przykryte chmurami - gdzieniegdzie odsłaniało się, ukazując błękit - nadzieję na pokonanie sztormu.

Tym razem niespokojne spojrzenie Konrada padło na obraz Lieve'a Verschuiera - utalentowanego holenderskiego malarza ukazującego piękno i maj...

Jerzy Sobótko też garnął się do roboty. Był jednak najstarszym mieszkańcem Łodzi, a ponadto kulał od czasu, gdy jeden Szwed go przewrócił, zabierając moździerz. Dlatego Sobótkowie nie pozwalali mu pracować w polu, choć Jerzy chodził po podwórzu ze złą miną, domagając się godziwego traktowania. (...) Dziaduszko trochę się srożył, trochę wzdychał i jęczał, jakby go wzięto na tortury, ale ostatecznie jednak zostawał w chacie, wygrażając, że jeszcze pójdzie w pole i wszystkim pokaże".

Jerzy Sobótko też garnął się do roboty. Był jednak najstarszym mieszkańcem Łodzi, a ponadto kulał od czasu, gdy jeden Szwed go przewrócił, z...

- Jak tchu brakuje to miodu i ziół trzeba. Ja przyniosę - powiedziała Zofia i już miała istotnie wyjść, ale dziaduszko chwycił ją za nadgarstek. - I najlepsza gorzałka nie pomoże, kiedy komuś czas w drogę (...).

- Jak tchu brakuje to miodu i ziół trzeba. Ja przyniosę - powiedziała Zofia i już miała istotnie wyjść, ale dziaduszko chwycił ją za nadgars...