- Co to jest? - pytam. - Mój pies. - Nie, nie, mam psy. Psy pochodzą od wilków. Ten tutaj pochodzi od szczura. - Spoglądam ponownie. - I to brzydkiego. Bierze małe paskudztwo na ręce. - Nie obrażaj mojego pieska. - Nie próbuję, mówię tylko prawdę. Chociaż raz. I to jest zajebiste. Ale szczekanie musi ucichnąć. Patrzę prosto w małe ślepka i pstrykam, polecając: - Cicho! I zapada błogosławiona cisza. Olivia spogląda to na zwierzaka, to na mnie. - Jak… Jak to zrobiłeś? - Psy są zwierzętami stadnymi, ustępują przywódcy. Ten tutaj jest na tyle bystry, by rozpoznać go we mnie. - Podchodzę bliżej, wyczuwając świeży, piękny zapach przypominający woń miodu. - Zobaczmy, czy zadziała na ciebie. - Pstrykam. - Kolacja.

- Co to jest? - pytam. - Mój pies. - Nie, nie, mam psy. Psy pochodzą od wilków. Ten tutaj pochodzi od szczura. - Spoglądam ponownie. - I to ...

- To co zamierzasz?-warczę.-Nauczyć ją grać? Ciemne oczy Franny błyszczą. -O nie, głuptasie. Nauczę ją wygrywać.

- To co zamierzasz?-warczę.-Nauczyć ją grać? Ciemne oczy Franny błyszczą. -O nie, głuptasie. Nauczę ją wygrywać.

Chodzi o to, że jeśli polegasz na innych, oddajesz w ich ręce część swojego szczęścia. Mogą je pielęgnować lub zniszczyć. Twój los nie należy wyłącznie do ciebie.

Chodzi o to, że jeśli polegasz na innych, oddajesz w ich ręce część swojego szczęścia. Mogą je pielęgnować lub zniszczyć. Twój los nie należ...