Pedro Almódovar to jeden z najbardziej znanych i cenionych na świecie reżyserów kina autorskiego. W 2003 r. otrzymał Oscara za film „Porozmawiaj z nią”. Zazwyczaj sam pisze scenariusze filmów, reżyseruje je, występuje również w epizodycznych rolach oraz jest ich producentem.

Tym razem, zainspirowany życiem i prozą amerykańskiej pisarki Lucii Berlin, zekranizuje jej tom opowiadań „Instrukcja dla pań sprzątających”. Książka została opublikowana w 2015 roku, niemal 11 lat po śmierci autorki. Zawiera 43 historie kobiet wykonujących ciężkie, mało doceniane zawody, m.in. pracownika ośrodka resocjalizacji, praczki, pomocy domowej, telefonistki. Lucia Berlin opisała również ich codzienność, skupiając się na najbardziej ulotnych momentach, wydarzeniach pozornie nieistotnych lub takich, których zazwyczaj nie zauważamy. 

Akcja opowiedzianych historii rozgrywa się w miejscach, które autorka znała najlepiej: w Chile, w Meksyku, na Zachodzie Stanów Zjednoczonych oraz w Kalifornii. Ceni się je za swobodny, bezpośredni, łatwo przyswajalny styl.

 

 

 

 

Wyświetl ten post na Instagramie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Post udostępniony przez Sphinx cinema & café (@sphinxcinema)

Projekt jest na wczesnym etapie rozwoju. Oprócz Cate Blanchett i Pedro Almodóvara w realizację zaangażowani są rownież Andrew Upton („Carol”), Coco Francini („Akademia Skylanders”), Brian Oliver („Czarny Łabędź”) oraz Bradley Fischer („Suspiria”).

Tak o opowiadaniach Lucii Berlin pisze użytkownicza lubimyczytać.pl, mgiełka:

„Czegoś takiego jeszcze nie czytałam! Opowiadania Lucii są w większości biograficzne. Kobiety i mężczyźni noszą różne imiona, narratorzy się zmieniają... ale czytelnik wie, że to wciąż ta sama historia doświadczonej, ekscentrycznej kobiety. Trudnych tematów bez liku: choroba alkoholowa, molestowanie, relacje... ale czułam się jakbym oglądała wycinki ekscytującego serialu... Każde kolejne opowiadanie to puzzel pozwalajacy na charakterystykę bohaterów. Co więcej, jedno opowiadanie totalnie chwyciło mnie za serce. Przelotny romans z korespondencyjnym przyjacielem u którego w domu nastąpiła "randka w ciemno". Nieuchwytne rozczarowanie po upojnych chwilach. Piękny opis poczucia pełni oraz straty”.

A tak swoje wrażenia po lekturze opisuje BetiFiore: „Ale się cieszę, że miałam okazję trafić na tę książkę - uwielbiam takie klimaty! Bardzo podobne do opowiadań Flannery O'Connor a nawet w pewnym sensie do prozy Munro. Opowiadania poprzedza dość długi wstęp, w którym poznajemy szczegóły z życia autorki, jak również możemy się dużo dowiedzieć na temat jej stylu oraz mieszania fikcji z rzeczywistością. Nie wszystko o czym pisze, zdarzyło się w jej życiu naprawdę. Język jest prosty, fabuła »tak nudna jak życie«, język pełen zaskakujących porównań. Bardzo mi się podobało”.

Książka „Instrukcja dla pań sprzątających” w 2015 roku otrzymała Kirkus Prize,  stała się również  bestsellerem „New York Timesa”.

[dpp]