Krzysztof Maurin

Polski matematyk, profesor Uniwersytetu Warszawskiego. Na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego stworzył Katedrę Metod Matematycznych Fizyki. Po wojnie był kontynuatorem warszawskiej szkoły matematycznej. Był znanym specjalistą w zakresie teorii reprezentacji grup i przestrzeni Hilberta. Opublikował ponad sto artykułów naukowych oraz popularnych w kraju monografii, głównie, trzytomowego podręcznika akademickiego Analiza, wydawanego nakładem wydawnictwa PWN. Od początku lat 70. prowadził na UW seminarium „Systemy otwarte”, na którym gościło wielu wybitnych uczonych i myślicieli z Polski i zagranicy (w tym także, tłumaczony przez niego na język polski, fizyk Carl Friedrich von Weizsäcker). Otrzymał gościnne profesury na wielu uniwersytetach europejskich, m.in. w Niemczech, Francji, Włoszech, Szwecji i Szwajcarii. Oprócz matematyki i fizyki zajmował się także filozofią i teologią. W swoich pracach przedstawiał własne idee na temat głębokich związków między matematyką, filozofią i teologią. W latach 60. i 70. publikował w miesięczniku Znak pod pseudonimem Michał Mazur. W latach 90. zasiadał w radach naukowych pism Gnosis oraz Albo albo. Związany był z kręgiem skupionym w Komorowie wokół Roberta Waltera. Wysoko cenił twórczość Martina Bubera, Viktora Frankla, Rudolfa Bultmanna, Karla Jaspersa, Gershoma Scholema, Raimona Panikkara, Jana Pawła II, Karla Löwitha, Rudolfa Otto, Waltera F. Otto, Carla Gustava Junga, Paula Tillicha, Henry’ego Corbina, Friedricha Weinreba, Rudolfa Steinera, Jerzego Prokopiuka, Jeana Gebsera oraz Leopolda Zieglera.
W 1960 otrzymał Nagrodę im. Stefana Banacha. Pośmiertnie, w styczniu 2017 prezydent RP odznaczył go Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.