Jennifer Steil

Tytuł, który może wydawać się banalny, skrywa treść, która jest od banału bardzo daleka. Poznajemy losy Mirandy, która jest żoną ambasadora Wielkiej Brytanii, w jednym z krajów arabskich, Mazruku. Autorka, bazując na swoich własnych doświadczeniach, stworzyła treść wiarygodną i nie przerysowaną. Życie codzienne Mirandy, to niezbyt liczne obowiązki, narastające poczucie bezczynności, wrażenie zamknięcia w złotej klatce i dominujący nad tym nieustanny lęk o męża. Czuć, że pani Steil doskonale wiedziała o czym pisze, dzięki temu Miranda jest tak wiarygodna. Fabuła przedstawiona jest w kilku warstwach czasowych naprzemiennie. Miranda z czasów ‘sprzed Finna ‘, czyli związek z Vicentą, początki życia w Mazruku, tajemne lekcje malarstwa, które organizuje dla tutejszych dziewczyn. Miranda, sprzed czasów ‘żony ambasadora ‘, czyli początki znajomości z Finn’em. Miranda, jako żona, zaczynająca rozumieć wszystkie konsekwencje małżeństwa, choć jednocześnie nigdy go nie żałująca. A w końcu i właściwie przede wszystkim, Miranda przed, w trakcie i po porwaniu. Dramatyczne wydarzenie, które odciśnie piętno na dalszym życiu Mirandy, Finna i ich maleńkiej córeczki Cressie, stanowi o istocie i wadze tej opowieści. Trafiła do mnie ta historia, ponieważ jest po prostu opowiedziana. Bez udziwnień, bez koloryzowania, bez narzucania konkretnego sposobu myślenia. Miranda, to całkowicie ‘wolny duch’, malarka, artystka, kobieta chcąca i potrafiąca kochać. Czerpiąca z życia pełnymi garściami, nie znająca ograniczeń. Otwarta na świat i ludzi. Dramatyczne przeżycia zmieniają ją, ale na szczęście nie łamią. To historia fikcyjna, ale nie zmyślona. Mogła wydarzyć się naprawdę, a zapewne niektóre jej elementy zdarzają się aż nazbyt często. Było prawdziwie, wiarygodnie i przejmująco. Jest to jedna z takich historii, dzięki którym czuję się wewnętrznie wzbogacona i ogromnie się cieszę, że miałam okazję ja poznać. Polecam.