Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na pewno książka jest sprawniej napisana niż pierwszy tom - więcej akcji, ciekawy podział linii fabularnej, ten sam żywy język. Niestety do wad pierwszego tomu dochodzą nowe - niezbyt spójna historia, z dziurami fabularnymi, pourywane wątki, "baśniowość", która wcale nie jest zaletą. Świat wykreowany przez autora jest intrygujący, ale tylko do czasu, kiedy okazuje się że jest bardzo hermetyczny, niespójny a poszczególne lokacje ożywają tylko na chwilę, kiedy trafia do nich bohater i ma to znaczenie dla fabuły. O samych postaciach też zresztą wiele dobrego powiedzieć nie można, jedyne dwie, które mają jakikolwiek rys psychologiczny (co nie znaczy, że dobry czy ciekawy),to Sofia i porzucony Tymian, poza tym jest marnie a często wątki innych bohaterów urywają się w dość bezsensowny sposób. Agla, to bardziej baśń niż fantastyka, mnóstwo w tej książce niedopowiedzeń, niespójności, niejasności a zdarza się też zwykły cringe, banał i absurdy. Przemyślenia bohaterów raczej śmieszą niż intrygują czy zmuszają do refleksji, podobnie jak i wizja autora, która jest na poziomie mniej więcej licealnych rozkmin nastolatka. Najgorsze jednak, że w gruncie rzeczy, to jest książka o niczym, tak kompletnie o niczym. Na marginesie samej powieści, nie da się nie zauważyć, że jest to modne obecnie pisarstwo progresywne, tzn. feminatywy, strong female character i cały świat zbudowany wokół kobiet. Oczywiście nie mogło braknąć wątków LGBT, które są jedynymi związanymi z elementami "romantyczności" luźno rozumianej, które pojawiają się w tym kontekście w książce. Zresztą, mam dziwne wrażenie, że to jakiś fetysz autora. Podsumowując Agla mnie ani nie przekonała, ani nie ujęła a na sam koniec nawet lekko rozczarowała. To książka, która może się podobać, jeśli do was przemówi stylem autora i historią i przymkniecie oczy na nonsensy, ale osobiście uważam ją za bardzo przeciętną.