Najnowsze artykuły
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Mateusz Stępień

3
8,1/10
Pracuje w Katedrze Socjologii Prawa na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prowadzi badania nad dalekowschodnimi kulturami prawnymi, ze szczególnym uwzględnieniem Państwa Środka. Jest autorem licznych opracowań dotyczących zwłaszcza filozofii konfucjańskiej i legistycznej, a także problematyki praw człowieka w Chinach.
8,1/10średnia ocena książek autora
5 przeczytało książki autora
48 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autora
Sprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Blade Runner. O prawach quasi-człowieka
Krzysztof Kornacki, Mateusz Stępień
4,5 z 2 ocen
9 czytelników 1 opinia
2022
Spór konfucjanistów z legistami. W kręgu chińskiej kultury prawnej
Mateusz Stępień
9,7 z 3 ocen
36 czytelników 1 opinia
2014
Najnowsze opinie o książkach autora
Blade Runner. O prawach quasi-człowieka Krzysztof Kornacki 
4,5

Przypadkiem trafiłam na zbiór esejów eksplorujących wątek praw robotów i sztucznej inteligencji na podstawie kultowego dzieła P.K. Dicka „Czy androidy śnią o elektrycznych owcach”, jego ekranizacji przez R. Scotta (Blade Runner) i kontynuacji filmu w reżyserii D. Villeneuve’a. Publikacja jest wartościowa i ciekawie napisana, a na androidy, cyborgi, roboty i SI autorzy spoglądają w kontekście przede wszystkim prawnym i filozoficznym.
Książka pod redakcją Zeidlera oferuje szerokie spojrzenie na problem zarysowany w tytule. Jeden z ciekawszych wątków poruszyła w swym eseju Agnieszka Plata („Czy androidki śnią o chlebie i różach?”). Autorka pochyla się nad kwestią płci, tego dlaczego jest ona narzucana technologicznym tworom i jak spojrzenie antropocentryczne wpływa na ludzkie dzieła.
Równie ciekawy jest tekst Kamila Mamaka („Źródła statusu moralnego robotów”),w którym autor zastanawia się nad różnymi powodami, dla których dobre traktowanie robotów powinno być prawnie zapewnione, a na pewno powinno być powszechnie akceptowane.
Nie wszystkie eseje są równie dobre, co nie dziwi przy tylu autorach. Najgorszym i najbardziej dyletanckim tekstem jest esej Rafała Króla, który chcąc pochwalić się szeroką wiedzą historyczną, popkulturową i socjologiczną w każdej obnażył fundamentalne braki. Nie będę wchodzić we wszystkie szczegóły, ale, aby stwierdzić, że potomkowie tureckich imigrantów w Niemczech się nie asymilują i stanowią zagrożenie terrorystyczne, należy mieć naprawdę solidne dowody. Taka generalizacja nie ma żadnego poparcia w dowodach, a wypadałoby jednak przy tak mocnym stanowisku podeprzeć się chociaż jednym. Innych bzdur Król zawarł więcej, ale nie ma sensu się tutaj rozdrabniać.
Rozważań w „Blade Runner…” jest całe mnóstwo – każdy badacz pochylił się nad jakimś wąskim aspektem i rozłożył go tak bardzo, na ile pozwalała na to formuła eseju. To oczywiście wszystko przyczynki do szerszej dyskusji i własnych dociekań, ale o to tutaj chodzi. Ciekawa forma, interesujące i ważne współcześnie zagadnienia z kultowym dziełem popkultury w tle. Warto sięgnąć i nie zrażać się tym, że formuła wydaje się z gruntu akademicka.