Ten, co w nic nie wierzy, zdradza ubóstwo swojej myśl. Ten zaś, co wierzy we wszystko, wykazuje swoją głupotę.
Artykuły
Wczoraj i dziś. 70-lecie Wydawnictwa LiterackiegoEwa Cieślik1Artykuły
Świąteczny konkurs Lubimyczytać – weź w nim udział i wygraj pakiet książekLubimyCzytać22Artykuły
Świąteczny prezentownik, czyli pomysł na prezent. Literatura pięknaLubimyCzytać2Artykuły
Powstało Porozumienie Wydawców Książek – Związek PracodawcówIza Sadowska28
Andrzej Czesław Klimuszko

Pochodził z wielodzietnej rodziny. Był synem Wincentego i Zofii Klimuszków. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Różanymstoku. Następnie kontynuował edukację w gimnazjum w Grodnie. Po roku nauki w szkole średniej, w 1925 roku, przeniósł się do Lwowa. Tam wstąpił do zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych. Po nowicjacie, który odbył w Kalwarii Pacławskiej powrócił znów do Lwowa, gdzie rozpoczął edukację w X Państwowym Gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza. W 1926 złożył śluby wieczyste. 6 maja 1934 w Krakowie przyjął święcenia kapłańskie. Przebywał w klasztorach franciszkańskich w: Gnieźnie, Wilnie, Łagiewnikach oraz w Warszawie. Pierwszych wizji doświadczył, jak pisze w książce Moje widzenie świata, w przededniu wybuchu II wojny światowej, kiedy to miał sny dotyczące tragicznego rozwoju kampanii wrześniowej. Podczas kampanii wrześniowej znajdował się w Warszawie. Po wkroczeniu do stolicy Polski wojsk niemieckich uciekł z niej do Kalisza. W 1940 został aresztowany przez gestapo. Później, mimo uwolnienia, znajdował się pod dozorem niemieckiej policji. Po II wojnie światowej wyjechał na Mazury. Uczestniczył w organizacji życia religijnego w Prabutach. Tam też rozpoczął swoją działalność jako zielarz i wizjoner. Szybko zdobył popularność. Zmusiła go ona jednak opuszczenia powierzonego probostwa. Od 1948 roku przebywał w kilku domach zakonnych na terenie kraju. Z uwagi na zainteresowanie jego osobą ze strony władz państwowych jak i zwykłych ludzi ukrywał swoją tożsamość. We wrześniu 1961 roku osiadł w klasztorze franciszkańskim przy kościele św. Pawła Apostoła w Elblągu. Był to bardzo pracowity okres w jego życiu. Jego pozostałe wizje dotyczyły między innymi wojny w Europie i śmierci papieża Jana Pawła I. 22 sierpnia 1980 został przywieziony do szpitala garnizonowego w Elblągu. Ojciec Klimuszko zmarł 25 sierpnia 1980 roku w Elblągu. W przyczynie zgonu stwierdzono przewlekłe zapalenie oskrzeli. Pochowany został na elbląskim cmentarzu Dębica. W 2002 roku szczątki jego przeniesiono do grobowca obok kościoła św. Pawła Apostoła. W 2004 radni Elbląga pośmiertnie przyznali mu honorowe obywatelstwo miasta Elbląga. Od 2012 r. w południowo-wschodniej części miasta Prabuty budowane jest osiedle upamiętniające ojca Czesława Klimuszko.
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Popularne cytaty autora
Jeśli chodzi o nasz naród, to mogę nadmienić, że gdybym miał żyć jeszcze lat pięćdziesiąt i miał do wyboru stały pobyt dla siebie w dowolnym...
Jeśli chodzi o nasz naród, to mogę nadmienić, że gdybym miał żyć jeszcze lat pięćdziesiąt i miał do wyboru stały pobyt dla siebie w dowolnym kraju na świecie, wybrałbym bez wahania jedynie Polskę, pomimo jej nieszczęśliwego położenia geograficznego. Nad Polską bowiem nie widzę ciężkich chmur, lecz promienne blaski przyszłości (s. 73-74).
2 osoby to lubiąTwarz ludzka to najpiękniejsze arcydzieło w całej ożywionej przyrodzie, to przepotężna encyklopedia, z której malarz, rzeźbiarz, antropolog,...
Twarz ludzka to najpiękniejsze arcydzieło w całej ożywionej przyrodzie, to przepotężna encyklopedia, z której malarz, rzeźbiarz, antropolog, filozof, psycholog, lekarz, moralista, pedagog, słowem, każdy coś dla siebie wyczyta. W ludzkiej twarzy stykają się duch i materia. W niej się koncentrują wszystkie przejawy psychiczne i fizjologiczne. O twarzy ludzkiej można pisać ogromne tomy rozpraw, bo każda z nich jest inna, niepowtarzalna, pełna indywidualności (s. 55).
2 osoby to lubią
Najnowsze opinie o książkach autora

