Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zrobiłem sobie długą przerwę od "Snów Umarłych", bo po roczniku 2019 antologia straciła impet. Opowiadania bardzo dobre przenikały się tam z przeciętnymi, liczba tekstów męczyła a rozrzut pomysłów sprawiał wrażenie chaosu. Tym przyjemniejsze jest zaskoczenie nową odsłoną. Opowiadania dotykają tematów historycznych. Historyczna literatura grozy to rzadkość. To pomysł nie nowatorski, ale z pewnością nie wyeksploatowany. Same opowiadania prezentują o wiele równiejszy poziom niż w poprzednich wydaniach. Być może narzucenie tematu związanego z historią narzuciło autorom większą dyscyplinę w prowadzeniu opowieści. Są tu teksty z potencjałem wzbudzenia dużych kontrowersji. "Za nas wszystkie" Małgorzaty Żebrowskiej dotyka problemu przemocy seksualnej, jakiej wiejskie kobiety podczas II wojny światowej doznawały od partyzantów AK. "Darenmy trud" Sylwii Wełny to z kolei surrealistyczny opis... likwidacji ciał w obozie zagłady. Są opowiadania bardziej metaforyczne i poetyckie oraz bardziej dosłowne w ukazywaniu okropieństw. Autorzy nie skupili się jednak wyłącznie na II wojnie światowej i swoje teksty dostała też I wojna, dymitriady, powstanie styczniowe a nawet ruch hipisowski. Zbiór wieńczy opowiadanie żydowskiej pisarki Elany Gomel "Morze słone" o upiornym związku młodego Żyda i Niemki, która jest wnuczką nazistowskiego zbrodniarza. Straszne opowiadanie. Wycieńczające. Dobrze, że trafiło na koniec, bo trudno się z niego otrząsnąć. Dobrze, że Sny Umarłych wróciły na właściwe tory. Oby tylko wydawnictwo IX zadbało o ich dostępność.