Najnowsze artykuły
- ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński6
- ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać7
- Artykuły„Horror ma budzić koszmary, wciskać kolanem w błoto i pożerać światło dnia” – premiera „Grzechòta”LubimyCzytać1
- Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułówLubimyCzytać2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Fouad al-Tikerly
Znany jako: فؤاد التكرليZnany jako: فؤاد التكرلي
1
7,3/10
Pisze książki: literatura piękna, czasopisma
Urodzony: 22.08.1927Zmarły: 11.02.2008
Iracki pisarz.
Rodowity bagdadczyk. Chodził do szkoły podstawowej z późniejszym najsłynniejszym współczesnym poetą arabskim, Abdulouahabem al-Bayatim (1926-1999). Absolwent Uniwersytetu Bagdadzkiego (prawo). Przez 35 lat pracował w Ministerstwie Sprawiedliwości Iraku. Przewodniczący Sądu Apelacyjnego w Bagdadzie. Na początku lat 80. wyjechał na krótko do Francji. Po powrocie do kraju zakończył pracę w sądownictwie i całkowicie poświęcił się pisaniu. Jego najbardziej znana powieść, "ar-Radża'a al-Baid" ("Długa droga powrotna") zawierała krytykę Saddama Husajna, dlatego al-Tikerly zmuszony był opuścić Irak. Zamieszkał w Tunezji. Po obaleniu Saddama pisarz wrócił do kraju, jednak z powodu wojny domowej wyjechał do Jordanii, gdzie zmarł. W 1999 r. Fouad al-Takarly otrzymał Nagrodę im. Sultana bin Alego al-Owaisa, jedno z najważniejszych arabskich wyróżnień w dziedzinie sztuki i literatury. Jego nazwisko czasami zapisywane bywa jako Fuad al-Tikerly albo Fouad at-Tikarli. Polski czytelnik mógł zapoznać się z fragmentaryczną twórczością autora dzięki antologii zatytułowanej "Ziemia smutnej pomarańczy. Współczesne opowiadania arabskie" (Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1983).
Rodowity bagdadczyk. Chodził do szkoły podstawowej z późniejszym najsłynniejszym współczesnym poetą arabskim, Abdulouahabem al-Bayatim (1926-1999). Absolwent Uniwersytetu Bagdadzkiego (prawo). Przez 35 lat pracował w Ministerstwie Sprawiedliwości Iraku. Przewodniczący Sądu Apelacyjnego w Bagdadzie. Na początku lat 80. wyjechał na krótko do Francji. Po powrocie do kraju zakończył pracę w sądownictwie i całkowicie poświęcił się pisaniu. Jego najbardziej znana powieść, "ar-Radża'a al-Baid" ("Długa droga powrotna") zawierała krytykę Saddama Husajna, dlatego al-Tikerly zmuszony był opuścić Irak. Zamieszkał w Tunezji. Po obaleniu Saddama pisarz wrócił do kraju, jednak z powodu wojny domowej wyjechał do Jordanii, gdzie zmarł. W 1999 r. Fouad al-Takarly otrzymał Nagrodę im. Sultana bin Alego al-Owaisa, jedno z najważniejszych arabskich wyróżnień w dziedzinie sztuki i literatury. Jego nazwisko czasami zapisywane bywa jako Fuad al-Tikerly albo Fouad at-Tikarli. Polski czytelnik mógł zapoznać się z fragmentaryczną twórczością autora dzięki antologii zatytułowanej "Ziemia smutnej pomarańczy. Współczesne opowiadania arabskie" (Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1983).
7,3/10średnia ocena książek autora
20 przeczytało książki autora
107 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Ziemia smutnej pomarańczy. Współczesne opowiadania arabskie
7,3 z 17 ocen
117 czytelników 5 opinii
1983
Najnowsze opinie o książkach autora
Ziemia smutnej pomarańczy. Współczesne opowiadania arabskie Nadżib Mahfuz
7,3
Szukałam tej książki po antykwariatach całej Polski, wiązałam z nią wielkie nadzieje, cieszyłam się jak dziecko, gdy wreszcie ją kupiłam, a teraz NIESTETY muszę ją nazwać jednym z moich największych czytelniczych rozczarowań tego roku.
Opowiadania nudne, kompletnie do mnie nie przemawiały, nawet mój ukochany Mahfuz tym razem nie trafił w moje serce.
A miało być tak pięknie...
Ziemia smutnej pomarańczy. Współczesne opowiadania arabskie Nadżib Mahfuz
7,3
Wspaniałe opowiadania, które brzmią jak te z 1001 nocy tylko w wersji współczesnej.Można je potraktować jak II część "Skorpiona, opowiadań egipskich". Absolutnie godne polecenia. Akcja opowiadań osadzona w XX wieku, zebrana z kilku państw Bliskiego Wschodu jak: Egipt, Tunezja, Palestyna, Maroko, Algieria czy Arabia Saudyjska. Klasyka dla wytrawnych. Dobrze się je czyta, ale wymagają skupienia na treści. Przytoczone historie na długo pozostają w pamięci. Praktycznie każde opowiadanie zakończone jest morałem, jakimś wnioskiem lub przestrogą.
Utrzymane w stylu Nagiba Mahfouza. Polecam również dla porównania przeczytać znakomitą książkę Salwy Bakr: "Złoty rydwan".
Owocnego czytania!!!!!