Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książkę „Agata z Placu Słonecznego” brałam do ręki z pewnym sceptycyzmem. Pierwsze strony też mnie bardzo zachwyciły. Ale później już nie mogłam się od niej oderwać. To historia dość dużej rodziny: mamy, taty i pięciorga dzieci młodszych trojaczków i starszych bliźniaków. Rodzice poszukują dla nich opiekunki gdyż w celach badawczo-naukowych muszą wyjechać na dość długi czas z kraju. Poszukiwania te są bardzo żmudne. Dzieci dość skutecznie zniechęcają kolejne kandydatki. Żadna niania nie spełnia ich oczekiwań. Pewnego dnia dzieje się coś dziwnego. Nie wiadomo jak i skąd przed bramą pojawia się Agata - młoda dziewczyna z długim warkoczem na dziwnym, złotym starodawnym rowerze. Dzieci czują przed nią respekt i o dziwo nie protestują przeciw zatrudnieniu jej a bardzo by tego chciały. Agata to nietypowa niania. Wydaje się, że potrafi czytać w myślach, zna wschodnie sztuki walki a nocami wymyka się z domu nie wiadomo dokąd. Doskonale radzi sobie z dziećmi, robią to, czego ona od nich oczekuje nawet tego nie wiedząc gdyż Agata potrafi nimi dobrze pokierować. A może nawet trochę zmanipulować. „Agata z Placu Słonecznego” to bardzo przyjemna książka. Taka magiczna i z klimatem. Doskonale nadaje się do czytania zarówno przez małe dzieci jak i całkiem dorosłych. Czasem warto oderwać się na chwilę od obowiązków i trosk i przenieść się w świat baśni, nierealności. Książka w zawoalowany sposób przekazuje dzieciom wzorce zachowań, sposoby kulturalnego wyrażania się, uczy wrażliwości na krzywdę ludzką i niesprawiedliwość. Książka podzielona jest na rozdziały, okraszona wspaniałymi ilustracjami Anny Pol dzięki temu czyta się ją z przyjemnością i bardzo szybko. Bardzo polecam tę piękną i mądrą opowieść nie tylko dla dzieci. A ja z chęcią przeczytałabym kolejny tom.