Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam problem z tą książką. Liczyłam, że ją pokocham, ale ostatecznie okazała się nie moja. ,,Syn” pozwala nam zaobserwować życie rodziny McCullough na przestrzeni lat: Jeanne, Peter oraz Eli opowiadają nam o swoim życiu i pokazują, jak zmienili się poszczególni członkowie rodu oraz ich podejście do otaczającego świata. Brzmiało dla mnie świetnie i faktycznie, na początku byłam całkowicie wciągnięta i zaangażowana emocjonalnie w każdą historię. Podobał mi się wątek Jeanne. Autor doskonale oddaje jej zagubienie oraz determinacje. To właśnie te odczucia przewijają się przez całe życie kobiety i powodują, że czytelnik angażuje się w każdy krok Jeanne. Szczególnie czytelnik- kobieta. Obserwujemy chęć bycia ważną, chociaż jest kobietą więc wszyscy oczekują, że będzie trzymać się z boku i słuchać swojego męża. Popełnia błędy, ale ja jako czytelniczka żyjąca w czasach kiedy płeć nie ma już tak ogromnego znaczenia, rozumiem jej postępowanie. Widzę w niej kobietę, która wyprzedzała swoją epokę i postępowała zgodnie z intuicją oraz tym, co dyktowało serce i zazdrościłam jej odwagi. Nie odebrałam jej źle. Widziałam w tym wątku sporo zagubienia wynikającego z chęci wyrwania się z ograniczeń. Kupił mnie również wątek Petera. Jego wyrzuty sumienia zostały rozpisane w taki sposób, że czułam ból tej postaci całą sobą. Rozumiał, że pewien czyn był zły i zaczął brzydzić się osobami, które tak łatwo usprawiedliwiły zamordowanie z zimną krwią. Łzy kręciły mi się w oku gdy niespodziewana miłość pomogła mu zrozumieć, że tkwił się w związku z kimś, kogo tak naprawdę nie kochał. Moment kiedy przekracza się cienką granicę między nienawiścią, a szacunkiem w przypadku jego oraz jego żony, został pokazany naprawdę perfekcyjnie. Nie znoszę natomiast wątku z Elim. Kulisy życia z Komanczami zupełnie mnie nie interesowały, podobnie jak wszelkie inicjacje seksualne opisywane z takim namaszczeniem. Tak jak byłam w stanie zrozumieć wszelkie złe postępowanie u Jeanne czy Petera tak Eli był dla mnie po prostu złym człowiekiem, którego nie nawet nie próbowałam zrozumieć. Końcówka książki strasznie mi się rozjechała. Jakby autor chciał na szybko podomykać wszystkie wątki więc w dużym skrócie podał wszystkie informacje. W ogóle nie czułam zaangażowania z początku i ostatnie sto stron bardziej już wymęczyłam niż faktycznie czytałam z uwielbieniem. Nie odebrała książki źle, ale nie jest też moim ulubieńcem, na co po cichu liczyłam.